мало́е I сущ. ма́лое, немно́гое;

здавальня́цца малы́м — дово́льствоваться ма́лым;

◊ за малы́м спра́ва — за немно́гим де́ло ста́ло; за ма́лым остано́вка

мало́е II сущ. ребёнок м., дитя́ ср., младе́нец м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

развя́зка ж., в разн. знач. развя́зка;

р. рама́на — развя́зка рома́на;

спра́ва ідзе́ да ~кі — де́ло идёт к развя́зке;

шчаслі́вая р. — счастли́вая развя́зка;

р. на шашы́ — развя́зка на шоссе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нару́жу нареч. (наверх) наве́рх; (во двор) надво́р; разг. во́нкі;

вы́йти нару́жу а) вы́йсці надво́р; б) перен. вы́йсці наве́рх, вы́явіцца;

де́ло вы́шло нару́жу спра́ва вы́йшла наве́рх (вы́явілася).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

мину́тный

1. міну́тны;

мину́тная стре́лка міну́тная стрэ́лка;

2. (кратковременный) хвілі́нны; (временный) часо́вы;

◊

мину́тное де́ло спра́ва (адно́й) хвілі́ны;

мину́тный успе́х хвілі́нны (часо́вы) по́спех; см. мину́та​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дели́шки мн., разг. спра́вы, род. спраў, ед. спра́ва, -вы ж., справу́нкі, -каў, ед. справу́нак, -нка м.;

как дели́шки? як спра́вы (справу́нкі)?;

тёмные дели́шки цёмныя спра́вы (махіна́цыі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тя́жба ж.

1. (судебное дело) уст. ця́жба, -бы ж., судо́вая спра́ва, суд, род. суду́ м.;

2. перен. спрэ́чка, -кі ж.; спабо́рніцтва, -ва ср., змага́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ail

[eɪl]

v.

1) бале́ць, даляга́ць

What ails you? —

а) Што табе́ даляга́е?

б) У чым спра́ва?

2) цярпе́ць, быць хво́рым, хварэ́ць, недамага́ць

She ailed for years — Яна́ недамага́ла гада́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

твой, ж. твая́, ср. тваё, мн. твае́;

1. мест. притяж., м. твой;

т. сын — твой сын;

з твайго́ до́му — из твоего́ до́ма;

твая́ во́ля — твоя́ во́ля;

тваё пыта́нне — твой вопро́с;

2. в знач. сущ. (муж, жена) твой, твоя́;

т. (твая́) до́ма? — твой (твоя́) до́ма?;

◊ спра́ва твая́ — де́ло твоё;

не твая́ бяда́ — фам. не твоя́ печа́ль;

не твая́ спра́ва — не твоё де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ула́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. адз. Права і магчымасць распараджацца кім-, чым-н., падпарадкоўваць сваёй волі.

Бацькоўская ў.

Перавысіць уладу.

Выпусціць каго-, што-н. з-пад сваёй улады.

Траціць уладу над сабой (губляць самакантроль). Быць ва ўладзе або пад уладай каго-, чаго-н. (пад уздзеяннем, уплывам; кніжн.). Пад уладай пачуццяў (перан.).

2. адз. Палітычнае панаванне, дзяржаўнае кіраванне і яго органы.

Вярхоўная ў.

Выканаўчая ў.

Быць ва ўладзе.

Прыйсці да ўлады.

3. мн. -ы, ула́д. Асобы з урадавымі і адміністрацыйнымі паўнамоцтвамі.

Мясцовыя ўлады.

◊

Ваша ўлада — рабіце, што хочаце, ваша справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Пра́ца ’працэс уздзеяння чалавека на прыроду, чалавечая дзейнасць’, ’работа’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Гарэц., Мік., Шпіл., Мядз., Сл. ПЗБ, ТС). Ст.-бел. праца, працовати і інш. вытворныя ад назоўніка адзначаюцца ў канцы XVI ст. (Булыка, Запазыч., 257), укр. пра́ця, рус. дыял. пра́ца ’тс’. Запазычанне праз польск. praca пры ст.-польск. proca з чэш. práce (Карскі, Белорусы, 156; Фасмер, 3, 355; Цвяткоў, Запіскі, 1, 74; Кюнэ, Poln., 89). Прасл. дыял. *portja ўзнаўляецца пры параўнанні з серб.-харв. пра̏тити ’суправаджаць’, славен. prátiti ’тс’, prátiti se ’збірацца ў дарогу’ (Міклашыч, 261; Брукнер, 434). Трубачоў (Фасмер, 3, 356) параўноўвае *portja яшчэ з серб.-харв. пра̏тити ’пасылаць’ і балг. пра́тя ’паслаць’ і канстатуе семантычную эвалюцыю ’пасылаць’ > ’праца, справа’, якая прадстаўлена таксама ў серб.-харв. по̏сао ’справа, праца’ < *posъlъ; параўн. прасл. *posъlati (гл. паслаць). Аб апошняй групе дзеясловаў гл. яшчэ Куркіна, Этимология–1975, 19 і наст. Іншыя параўнанні (напр., Голуб-Копечны, 290) з грэч. πράσσω, πράττω ’раблю’ лічацца непрымальнымі (гл. Фасмер, 3, 355). Таксама з польск. pracować бел. працаваць. Гл. таксама Шустар-Шэўц, 2, 1157–1159; ЕСУМ, 4, 557; SEK, 4, 113–114. Інакш і непераканаўча Банькоўскі, 2, 757 (з с.-в.-ням. — суч. бавар. pratze ’лапа, нага (хворая)’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)