бюве́т

(фр. buvette = прылавак)

збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна бяруць ваду для шцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вібраско́п

(ад вібра- + -скоп)

прыбор для назірання над механічнымі ваганнямі частак машын і канструкцый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дамінава́ць, даміні́раваць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным;

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капёр

(рус. копёр, ад ням. Käpfer = галава бруса)

збудаванне над шахтай для ўстаноўкі пад’ёмніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

му́тулы

(лац. mutuli)

архіт. плоскія нахільныя выступы над выноснай плітой карніза ў дарычным ордэры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сейсмаізаля́цыя

(ад сейсма- + ізаляцыя)

абарона збудаванняў ад землетрасенняў шляхам размяшчэння над фундаментамі дэмпферных праслоек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паве́рх ’частка будынка, у якой памяшканні знаходзяцца на адным узроўні; рад прадметаў над другім’ (ТСБМ, Гарэц.). Паводле Крамко (Гіст. лекс., 255), у бел. м. наватвор пач. XX ст. Гл. верх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жартава́ць несов.

1. (весело и забавно говорить, поступать) шути́ть;

2. (з каго, чаго) шути́ть (над кем, чем), труни́ть (над кем, чем);

3. (говорить остроты) остри́ть, остросло́вить;

4. (относиться к кому-, чему-л. несерьёзно) шути́ть, игра́ть;

◊ жарту́еш! — шу́тишь!;

ж. з агнём — шути́ть с огнём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канфо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Чыгунны або металічны кружок над адтулінай у кухоннай пліце (на дровах, газавай і пад.), на які ставіцца каструля, патэльня і інш., а таксама сама такая адтуліна.

Пліта на чатыры канфоркі.

2. Падстаўка для чайніка на самаварнай трубе.

|| прым. канфо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; зак.

1. над чым. Устанавіць сваю ўладу, панаванне.

Настаў такі час, калі бедната запанавала.

2. Пачаць бяздзейнае, панскае жыццё.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Настаць, устанавіцца.

Запанавала цішыня.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Зрабіцца пануючым, пераважным.

У вершах запанавала задумлівая элегія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)