Manchu

[,mænˈtʃu:]

1.

n.

1) манчжу́рац -ца m

2) манчжу́рская мо́ва

2.

adj.

манчжу́рскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Tahitian

[təˈhi:ʃən]

1.

n.

1) жыха́р абто́ку Таі́ты

2) таі́цкая мо́ва

2.

adj.

таі́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Yakut

[jəˈku:t]

n., pl. -kuts

1) яку́т -а m., яку́тка f.

2) яку́цкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Zulu

[ˈzu:lu:]

n., pl. -lus or -lu

1) зулу́с -а m.

2) зулу́ская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Лаці́на ’лацінская мова’ (Нас.), ст.-бел. латина, латына ’тс’, ’каталіцызм’ (XV ст.), запазычана са ст.-польск. łacina, якое з лац. latina (Кюнэ, Poln., 73; Булыка, Лекс. запазыч., 187).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ру́скі ​1,

гл. рускія.

ру́скі ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Русі. Расіі. Руская гісторыя. Руская прырода. Рускае грамадства.

2. Які мае адносіны да рускіх, належыць ім. Руская мова. Руская культура. // Уласцівы рускім, такі, як у рускіх. Рускі характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суку́пнасць, ‑і, ж.

Спалучэнне, агульная колькасць, сума чаго‑н. Мова замацоўвае кожную думку паасобку і ўсю сукупнасць думак чалавека. Юрэвіч. Колькасць запазычанай лексікі і яе характар залежаць перш за ўсё ад сукупнасці фактараў гістарычнага, культурнага і сацыяльна-эканамічнага парадку. Жураўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінгафо́н

(англ. linguaphone, ад лац. lingua = мова + гр. phone = гук)

апарат з наборам пласцінак для самастойнай работы па вывучэнню замежнай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Культ ’рэлігійнае служэнне бажаству’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову. У рускай мове з XIX ст. Крыніца запазычання французская або нямецкая мова. Параўн. адпаведна culte, Kult (Шанскі, 2, 8, 440).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gothic

[ˈgɑ:Өɪk]

1.

n.

1) го́тыка f., гаты́чны стыль

2) го́цкая мо́ва

3) gothic — гаты́чны шрыфт

2.

adj.

1) гаты́чны (стыль, архітэкту́ра)

2) го́цкі (мо́ва, культу́ра)

3) нецывілізава́ны, прыміты́ўны, ба́рбарскі

4) Obsol. герма́нскі, тэўто́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)