пры, прыназ. з М.

1. Каля чаго-н.

Пры доме быў сад.

2. Указвае на падпарадкаваныя адносіны да чаго-н., аднесенасць да чаго-н.

Лабараторыя пры інстытуце.

Служыць пры штабе.

Сядзелка пры цяжкахворым.

3. Указвае на наяўнасць чаго-н. у каго-н.

Трымаць дакументы пры сабе.

Быць пры зброі.

Пры жаданні ўсяго можна дабіцца.

4. Указвае на час, абставіны, становішча.

Чытаць пры настольнай лямпе.

Заявіць пры сведках.

Быць пры памяці.

Пры выпадку завітаю да вас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́рціся

1. sich réiben* (аб што-н an D);

2. перан разм úmgehen* vi (s) (сярод каго-н, чаго-н mit D);

це́рціся каля́ каго-н sich an j-n drängen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скраба́лка ж спец

1. Schábeisen n -s, -; Scháber m -s, -;

скраба́лка для труб тэх Róhrauskratzer m -s, -;

2. (садовая) Schíppe f -, -n;

3. (каля ўваходу для чысткі абутку) Krátzeisen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

congregate

[ˈkɑ:ŋgrɪgeɪt]

1.

v.i.

зьбіра́цца (у ку́чу, грамаду́)

All the children congregated around the Christmas tree — Усе́ дзе́ці сабра́ліся каля ялі́нкі

2.

v.t.

зьбіра́ць

3. [ˈkɑ:ŋgrɪgət]

adj.

1) сабра́ны, сканцэнтрава́ны

2) збо́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ахадзі́ць ’ударыць кіем, агрэць’ (КСП), ахажываць ’біць’, ’мыць’ (міёр., Крыўко, вусн. паведамл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад хадзіць (каля чаго-небудзь ці каго-небудзь) ’даглядаць’, параўн. ахаджваць ’апрацоўваць, даглядаць’ (Сцяшк.) і народны выраз-пагрозу: «Кій па табе будзе хадзіць!»

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́катам ’адзін каля аднаго, упокат’ (ТСБМ), по́котам ’тс’ (ТС), укр. по́котом ’тс’, польск. pokotem ’тс’ (паводле Банькоўскага — украінізм, гл. Банькоўскі, 2, 682). Да пакаціць ’паваліць’, параўн. рус. вповалку ’тс’, польск. na pował ’тс’. Гл. каціць ’валіць, куляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трок ‘уюк’ (Ласт.), тро́кі ‘металічныя кольцы для прывязвання ўпаляванай дзічыны’ (Цярохін, Охота), трочыць ‘уючыць’ (Ласт.), ст.-бел. трокъ, торкъ ‘раменьчык каля задняй лукі сядла для прывязвання чаго-небудзь’ (ГСБМ). Запазычана з польск. trok ‘тс’, гл. тарак, тарокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бры́ум

(н.-лац. bryum)

лістасцябловы мох сям. брыевых, расце на палях, каля дарог, па берагах рэк, адхонах канаў, на стрэхах, камянях, сценах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нейрафа́ны

(ад нейра- + гр. phanos = светлы)

сетка вельмі тонкіх валаконцаў, якія размешчаны каля базальных цельцаў і абумоўліваюць работу раснічнага апарата ў інфузорый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плагіяхі́ла

(н.-лац. plagiochila)

пячоначны мох сям. плагіяхілавых, які трапляецца ў вільготных цяністых лясах на глебе, каля камлёў дрэў, на гнілой драўніне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)