бало́нь, ‑і, ж.

Разм. Нізкі заліўны луг каля ракі. Разлілася рака. Яна выйшла з берагоў і заліла балонь на левым беразе аж да лесу. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агуро́чнік, ‑у, м., зб.

Разм. Агурочнае бацвінне. [Круміньскі] доўга поўзаў, хаваючыся, па градах, шукаючы свістка ў гарбузах і ў агурочніку, і ў траве каля плоту. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сараку́ш, ‑а, м.

Драпежная птушка з атрада вераб’іных з вялікай загнутай дзюбай і моцнымі кіпцюрамі. Раптам каля палаткі апусцілася птушка. Гэта быў чарналобы саракуш. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухасто́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сухастою, з’яўляецца сухастоем. Здаўна на тоўстай сухастойнай бярозе каля лесу гнездавалі буслы. Паслядовіч. // Прыгатаваны з сухастою. Сухастойныя дровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохко́нны, ‑ая, ‑ае.

У які можна запрэгчы чатырох коней; запрэжаны чатырма коньмі. На запушчанскім дзядзінцы, каля дабітай да ручкі старой чатырохконнай калымагі.. касцы спыніліся. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзаменава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

1. Здаваць экзамен. Экзаменуецца вучань трэцяе групы Іван Ванька. Ён з указкаю стаіць каля карты. Колас.

2. Зал. да экзаменаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ўканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. яўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. — Кот, відаць, увіваўся каля некага і бесперапынным яўканнем вымагаў спажыву. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паянці́на, панці́на ’выступ з доўгай шэрсцю на назе каня ззаду над капытом’ (гродз., Нар. сл.), паянчы́на ’клок поўсці, напрыклад, каля капыта’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. pajęczyna ’павуціна’. Перанос значэння паводле падабенства. Гл. таксама пауць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руль м. Stuer n -s, -, Stuerrad n -es, -räder, Stuerruder n -s, - (стырно), -; Lnker m -s, -, Lnkstange f -, -n (у веласіпеда);

быць [стая́ць] каля́ руля́ am Stuer stehen*, das Stuer führen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

альвеаля́рны

(ад альвеола)

1) які мае порыстую будову;

2) лінгв. зычны гук, пры вымаўленні якога язык датыкаецца да паднябення каля альвеол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)