змяшчацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. гл. змясціцца.

  2. Знаходзіцца ў якім-н. месцы, памяшканні.

    • Сталовая змяшчаецца на першым паверсе будынка.
  3. Уваходзіць у склад чаго-н.

    • У кнізе змяшчаецца шэраг карысных звестак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

антрапабіяцэно́з

(ад антрапа- + біяцэноз)

біяцэноз, які знаходзіцца пад пастаянным уплывам гаспадарчай дзейнасці чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

pozostawać

pozosta|wać

незак.

1. заставацца;

~je mi tylko ... — мне застаецца толькі...;

2. заставацца; захоўвацца;

3. знаходзіцца; быць;

~wać w stanie wojny — знаходзіцца ў стане вайны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pantóffelheld

m -en, -en разм. муж, які́ знахо́дзіцца пад пято́й у жо́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Quarantene

[karã:'tεnə]

f -, -n каранці́н

in ~ líegen*знахо́дзіцца [быць] пад каранці́нам

~ hálten* — захо́ўваць каранці́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zwíschensatz

m -es, -sätze грам. дада́ны сказ, які́ знахо́дзіцца ўнутры́ гало́ўнага ска́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

outdoor [ˈaʊtdɔ:] adj. во́нкавы, знадво́рны; які́ знаходзіцца па-за до́мам, на во́льным паве́тры;

outdoor clothing ве́рхняе адзе́нне; во́пратка;

outdoor games гу́льні на во́льным паве́тры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strife [straɪf] n. fml or lit. канфлі́кт; спрэ́чка, сва́рка; разла́д; пярэ́чанне;

be at strife знахо́дзіцца ў ста́не канфлі́кту;

make strife выкліка́ць спрэ́чкі, се́яць нязго́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пераблагава́ць ’пакінуць зямлю пад аблогу’ (Ян.). Да пера- і аблогаваць ’зарастаць дзірваном, знаходзіцца ў запушчаным стане’ < аблог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішкі́ ’мясістая сярэдзіна гарбуза, дзе знаходзіцца насенне’ (Жыв. сл., Нар. словатв., З нар. сл.). Да кішка1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)