геаксе́ны

(ад геа- + гр. ksenos = чужы)

жывёлы, якія выкарыстоўваюць глебу для часовага прытулку (напр. грызуны, тараканавыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лі́вер​1

(англ. liver = печань)

вантробы забойнай жывёлы (печань, лёгкія, сэрца і селязёнка) як прадукты харчавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лімнафі́лы

(ад гр. limne = возера + -філ)

расліны і жывёлы, якія аддаюць перавагу азёрам як асяроддзю жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

некрафа́гі

(ад некра- + -фаг)

жывёлы, якія харчуюцца рэшткамі мёртвых арганізмаў (напр. жукі-магільшчыкі, сцярвятнікі, гіены); трупаеды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

псамафі́лы

(ад гр. psammos = пясок + -філ)

жывёлы, якія жывуць у пясках, напр. пясчаная блыха, яшчаркі, тушканчыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстэр’е́р

(фр. extérieur, ад лац. exterior = знешні)

знешні выгляд і склад цела жывёлы (параўн. інтэр'ер 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эндэ́мікі

(ад гр. endemos = мясцовы)

расліны або жывёлы, пашыраныя толькі ў пэўнай мясцовасці (параўн. касмапаліты 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эргаты́зм

(ад фр. ergot = спарыш)

атручванне жывёлы і чалавека зернем злакаў, мукой, зерневымі адходамі, пашкоджанымі спарыннёй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Абялі́ць ’зняць кару, каб была відаць белая драўніна’ (Шат.). Тлумачэнне не дакладнае. Параўн. абяліць ’зняць скуру з забітай жывёлы’ (Бяльк., Шн., КЭС). Гл. бяліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́хала, ма́хыла, маха́ло ’тое, чым махаюць’, ’дубчык для адгону жывёлы’ (ТСБМ, Нас., Шат., ТС; драг., КЭС; полац., Нар. лекс.). Прасл. maxadlo. Да маха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)