lanie

н.

1. ліццё; наліванне;

2. ліццё; адліўка;

lanie dział — ліццё гармат;

3. лупцоўка;

sprawić lanie — адлупцаваць, даць лупцоўку;

dostać lanie — атрымаць лупцоўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ambasada

ambasad|a

ж. пасольства; амбасада;

gdzie się znajduje ~a polska? — дзе знаходзіцца польскае пасольства?;

uzyskać wizę w ~zie — атрымаць у пасольстве візу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ура́жанне н Éindruck m -(e)s, -drücke; Impressión f -, -en;

рабі́ць мо́цнае ура́жанне (éinen) gróßen Éindruck máchen, éindrucksvoll sein;

пад ура́жаннем únter dem Éindruck (G), beéindruckt von (D);

атрыма́ць ура́жанне den Éindruck gewínnen*;

ствары́ць ура́жанне den Éindrack erwécken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прызна́нне н

1. Ánerkennung f -;

атрыма́ць агу́льнае прызна́нне állgeméine Ánerkennung finden*;

2. (заява) Bekénntnis n -ses, -se, Geständnis n -ses, -se; Éingeständnis n;

зго́дна з асабі́стым прызна́ннем éingestandenermaßen;

прызна́нне ў каха́нні Líebeserklärung f -, -en;

прызна́нне віны́ Schúldbekenntnis n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

handle​1 [ˈhændl] n. ру́чка; кля́мка; рукая́тка

♦

get/have a handle at smb./smth. infml атрыма́ць інфарма́цыю пра каго́-н. або́ што-н., яку́ю по́тым мо́жна вы́карыстаць у спра́вах;

give smb. a handle (on smth.) infml даць каму́-н. падста́ву для пэ́ўнай спра́вы;

fly off the handle сарва́цца, вы́йсці з сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dostać

I зак.

1. дастаць, атрымаць; купіць;

nie można tego dostać — гэтага нельга дастаць (купіць);

2. узяць; захапіць;

3. схапіць што; захварэць на што;

4. дастаць;

dostać ręką do gałęzi — дастаць рукой да галіны;

dostać mata шахм. атрымаць мат;

dostać siwych włosów — пасівець;

dostać w skórę — атрымаць у скуру (па шыі);

dostać wypieków — пачырванець (ад сораму, злосці і г.д.)

II dosta|ć зак.

дастаяць;

choinka ~ła u nas do lutego — ёлка прастаяла ў нас да лютага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

erwíschen

vt злаві́ць, схапі́ць (an D – за што-н.)

éinen gúten Platz ~ — атрыма́ць до́брае ме́сца

j-n bei [an] éiner Lüge ~ — злаві́ць каго́-н. на хлусні́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

агрэ́бці, аграбу, аграбеш, аграбе; аграбём, аграбяце; пр. агроб, агрэбла і аграбла; зак., што.

1. Тое, што і абгрэбці.

2. Разм. Згрэбці ўсё з якой‑н. плошчы. [Дзядзька:] — Агрэблі мы так свае соткі, зірнулі, і страх нас узяў — было поле зялёнае, а стала чорнае, толькі вяршочкі зялёныя з зямлі вытыкаюцца. Палтаран.

3. перан. Атрымаць, здабыць, захапіць што‑н. у вялікай колькасці. [Ціток:] — Каб нам з вамі папалам дзесятую долю таго, што агроб наш Іван, то мы б з вамі, пане мой, азалаціліся б. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. камандзіраваць.

2. Службовае заданне, даручэнне, звязанае з паездкай куды-небудзь. Атрымаць камандзіроўку. □ [Тэхнолаг] літаральна за дзень да перавыбарнага сходу раптам па камандзіроўцы выехаў на месяц на Яраслаўскі аўтамабільны завод. Карпаў. // Паездка куды-небудзь са службовым даручэннем. Паехаць у камандзіроўку. Доўгатэрміновая камандзіроўка. □ Апошнія дні бацькі дома няма: ён у камандзіроўцы. Якімовіч.

3. Разм. Камандзіровачнае пасведчанне. Выпісаць камандзіроўку. □ Васіль паказаў .. камандзіроўку райкома камсамола, і чалавек прапусціў яго без слова. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажы́цца, ‑жывуся, ‑жывешся, ‑жывецца; ‑жывёмся, ‑жывяцеся; зак.

1. Быць набытым, купленым. Вопыт з гадамі нажывецца. □ [Маці:] — Людзі жывуць [і на дзвюх дзесяцінах.] — А гэта — што папродаем увесь свой абыходак — дык яно, жывучы, нажывецца зноў... Чорны.

2. Атрымаць прыбытак, абагаціцца. Сенатар куплены, ліхвяр, банкір Нажыцца хочуць на крыві і смерці. Зарыцкі.

3. Разм. Пражыць нейкі час; доўга, многа пажыць. [Марына:] — Хопіць, нажылася я з табой. Нікому не пажадала б такога шчасця. Шахавец. — От і жыццё: якіх дваццаць гадоў жанчыне, не нажылася, а ўжо ўдава, сын — сірата, — самотна закончыла маці. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)