Verbum

медзеплаві́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да выплаўкі медзі.

М. завод.

медзь, -і, ж.

1. Хімічны элемент, метал чырванавата-жоўтага колеру, вязкі і коўкі.

Плаўленая м.

2. зб. Вырабы з такога металу.

3. зб. Грошы з такога металу (разм.).

Рэшту атрымаў меддзю.

|| прым. ме́дны, -ая, -ае і медзяны́, -а́я, -о́е (разм.).

медзякі́, -о́ў, адз. мядзя́к, медзяка́, м.

Медныя манеты, грошы.

Атрымаў цэлую жменю медзякоў.

медзяні́сты, -ая, -ае.

1. У склад якога ўваходзіць медзь.

Медзяністая сажа.

2. Падобны колерам на медзь.

М. колер.

медзяні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Сысучае насякомае атрада раўнакрылых хобатных, шкоднік яблыневых і грушавых дрэў.

медна... і медна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. медны (у 1, 2 і 4 знач.), напр.: меднапракатны, меднарудны, медна-бронзавы, медна-буры, медна-жоўты, медна-чырвоны.

медналіце́йны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ліцця медзі.

М. цэх.

ме́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па вырабе і рамонце медных рэчаў.

|| прым. ме́дніцкі, -ая, -ае.

ме́дны, -ая, -ае.

1. гл. медзь.

2. Які мае адносіны да здабычы і апрацоўкі медзі.

Медная прамысловасць.

3. Зроблены з медзі.

Медныя грошы.

4. Колеру медзі, чырвона-жоўты.

М. твар ад прыморскага загару.

○

Медны век — пераходны перыяд ад неаліту да бронзавага веку, калі пачынаюць з’яўляцца металічныя вырабы з медзі.

◊

Медны лоб (разм., пагард.) — пра ўпартага, бесталковага чалавека.

медперсана́л, -у, м.

Медыцынскі персанал.