Verbum

падмята́ць гл. падмесці.

падмя́ць, -дамну́, -дамне́ш, -дамне́; -дамнём, -дамняце́, -дамну́ць; -дамні́; -мя́ты; зак., каго-што.

Наваліўшыся, прыдушыць.

П. пад сябе праціўніка (у барацьбе).

|| незак. падміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падмяча́ць гл. падмеціць.

падмяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -мяша́ны і -ме́шаны; зак., што і чаго.

Мяшаючы, падбавіць.

П. пяску ў цэмент.

|| незак. падме́шваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падме́шванне, -я, н.

паднаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

Крыху абнавіць, паправіць так, каб здавалася навейшым, свяжэйшым.

П. партрэт.

|| незак. паднаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паднаўле́нне, -я, н.

паднагля́дны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца пад наглядам улады.

|| наз. паднагля́днасць, -і, ж.

паднаго́тная, -ай, ж. (разм).

У выразе: уся паднаготная — праўда, падрабязнасці, якія старанна ўтойваюцца [ад старадаўняга катавання — запускання іголак або цвікоў пад ногці].

Ведаць усю паднаготную.

паднаці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак., на каго-што (разм.).

Тое, што і націснуць (у 1, 2 і 4 знач.).

П. на дзверы.

П. і выканаць заданне.

П. на вучобу.

паднача́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Службовая асоба, якая падпарадкоўваецца асобе, старшай па пасадзе.

|| ж. паднача́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.

паднача́ліцца, -юся, -ішся, -іцца; зак.

Стаць падуладным, падпарадкавацца.

П. загаду.

П. ўладзе.

|| незак. паднача́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. паднача́ленне, -я, н. і паднача́льванне, -я, н.

Знаходзіцца ў падначаленні ў каго-н.