Ма́ркіякі лёгка робіцца брудным’ (ТСБМ, Нас.), драг. марке́й ’тс’ (КЭС), ма́ркасць ’бруд’ (Нас.). Да мара́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мача́йка ’кубак з вадой, у які мачалі пальцы ў час прадзення’ (ганц., Сл. ПЗБ). Да мача́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вычва́ра ’той, які вытарашчыў вочы, глядзіць, як яшчарка’ (Нас.), вычва́рак ’дзёрзкі, смелы хлопец’ (Нас.). Да пачвара (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Візіро́ўка — дзеянне, паводле дзеяслова візіраваць, наводзіць аптычны прадмет, прыбор на які-небудзь пункт (БРС). Да візір1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Асьмі́на. Праслав. *osmina ад *osmь ’восем’ (гл. восем) з суфіксам *‑ina, які ўжываўся для ўтварэння назваў дробаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваенна-паве́траныякі мае адносіны да ваеннай авіяцыі’ (КТС). Калька з рус. военно‑воздушный (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валкан ’вялікі разбуральны вецер, буран; паламаны бурай лес’ (Яшк.). Да валкіякі валіць’ < валіць1. Параўн. буран.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абія́нік, obijanik (= szuhaleja) ’човен, які робіцца з аднаго распаранага дуба і абабіваецца сасной’ (Краш.) да абіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адпрата́ць ’пабіць, адлупцаваць’ (Нас., Юрч.) да пратаць (гл.). Параўн. таксама рад адпраніць, адпражыць, які дэманструе фонасемантычнае прыпадабненне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прапа́сныякі марна траціцца’ (свісл., навагр., Сл. ПЗБ), ’няякасны; прапашчы’ (ваўк., навагр., Сл. ПЗБ). Да прапасці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)