дво́ечнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які часта атрымлівае нездавальняючыя адзнакі.

|| ж. дво́ечніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)