туф, ‑у,
Порыстая горная парода вулканічнага
[Ад лац. tofus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
туф, ‑у,
Порыстая горная парода вулканічнага
[Ад лац. tofus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тымпа́н 1, ‑а,
Старадаўні ўдарны музычны інструмент — род медных талерак
[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]
тымпа́н 2, ‑а,
[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́мпера, ‑ы,
1. Фарбы, расцёртыя на яечным жаўтку
2. Карціна, намаляваная такімі фарбамі і асобымі тэхнічнымі прыёмамі.
[Іт. tempera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удо́йнасць, ‑і,
1. Здольнасць жывёлы даваць тую
2. Тое, што і удой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фотапрыёмнік, ‑а,
1. Апарат для прыёму фотатэлеграфных відарысаў па радыё
2. Прыстасаванне, якое прымае прамянёвую энергію і ператварае яе ў электрычныя сігналы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цік-та́к,
Ужываецца гукапераймальна для абазначэння цікання гадзінніка
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэмпіяна́т, ‑у,
Спаборніцтва на першынство ў якім‑н. відзе спорту
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчы́цік, ‑а,
1. Насякомае з атрада хобатных, драўнінны
2. Рухомая частка кулямётнага і пад. прыцэла, што служыць для ўстаноўкі прыцэла на дыстанцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспана́т, ‑а,
Прадмет, які выстаўляецца ў музеі
[Ад лац. exponatus — выстаўлены напаказ.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падскро́бак ’апошні сын
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)