malice

[ˈmælɪs]

n.

1) зла́я во́ля, зласьлі́васьць f.

to bear malice (to) — таі́ць злосьць (на каго́)

2) Law наўмы́снасьць f., злачы́нны наме́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

overboard

[,oʊvərˈbɔrd]

adv.

за борт

а) throw overboard — вы́кінуць за борт (у ваду́)

б) informal, пазбы́цца каго́-чаго́; адмо́віцца ад чаго́; пакі́нуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gimlet

[ˈgɪmlət]

1.

n.

сьве́рдзел -а m., сьвярдзёлак -ка m.

2.

v.t.

1) сьвідрава́ць

2) пі́льна ўгляда́цца ў каго́-што, сьвідрава́ць по́зіркам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

taniec

м. танец; скокі;

wybrać się na tańce — пайсці на танцы;

prosić kogo do tańca — запрашаць каго на танец; запрашаць каго патанчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nalegać

незак.

1. na coнастойваць на чым, дамагацца (чаго);

nalegać żeby ... — патрабаваць, каб...;

2. na kogoналягаць, напіраць на каго; патрабаваць ад каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaskarżyć

зак.

1. kogoпадаць скаргу на каго;

zaskarżyć kogo do sądu — падаць у суд на каго;

2. абскардзіць;

zaskarżyć wyrok — абскардзіць прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poświęcać

незак.

1. kogo/co ахвяраваць кім/чым; прыносіць у ахвяру каго/што; прысвячаць каго/што;

2. (твор) прысвячаць;

3. царк. асвячаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poświęcić

зак.

1. kogo/co ахвяраваць кім/чым; прынесці ў ахвяру каго/што; прысвяціць каго/што;

2. (твор) прысвяціць;

3. царк. асвяціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

afront, ~u

м. абраза; знявага, прыніжэнне;

zrobić komu afront — абразіць (зняважыць, прынізіць) каго;

znieść afront — знесці знявагу;

afront kogo spotkał — абразілі каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падпара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

1. Узяць пад сваю ўладу каго‑, што‑н.; прымусіць слухацца каго‑н. [Маці] хочацца пасварыцца і ў гэтай сварцы перамагчы Платона, на ўсё жыццё падпарадкаваць яго сабе. Асіпенка.

2. Паставіць у залежнасць ад каго‑, чаго‑н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму‑н. Дзед Талаш палічыў сваім абавязкам не пакідаць Букрэя і партызан, і ён цвёрда пастанавіў падпарадкаваць свае асабістыя інтарэсы агульным. Колас. [Булай:] — Плану і толькі плану мы павінны падпарадкаваць усё. Шыцік.

3. У граматыцы — звязаць паводле спосабу падпарадкавання (у 2 знач.). Падпарадкаваць даданы сказ галоўнаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)