Verbum

мастаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і мостабудаўнік.

маста́цкі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да мастацтва, да дзейнасці ў галіне мастацтва.

Мастацкае вучылішча.

М. кіраўнік тэатра.

2. Які перадае рэчаіснасць у вобразах.

Мастацкая літаратура.

3. Які адпавядае патрабаванням мастацтва, эстэтычны, прыгожы.

Мастацкія асаблівасці рамана.

М. густ.

|| наз. маста́цкасць, -і, ж. (да 3 знач.).

маста́цтва, -а, н.

1. Творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах.

Творы мастацтва.

2. Галіна творчай мастацкай дзейнасці.

Выяўленчае м.

Сцэнічнае м.

3. Уменне, майстэрства, тонкае веданне справы.

Пеўчае м.

Ваеннае м.

◊

Па ўсіх правілах мастацтва — вельмі ўмела, памайстэрску.

мастацтвазна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Спецыяліст у галіне мастацтвазнаўства.

мастацтвазна́ўства, -а, н.

Навука аб мастацтве (у 2 знач.).

|| прым. мастацтвазна́ўчы, -ая, -ае.

масто́к гл. мост.

масты́т, -у, М -ты́це, м.

Запаленне малочнай залозы; грудніца.

|| прым. масты́тны, -ая, -ае.

масці́ка, -і, ДМ -ці́цы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжыв. ў тэхніцы, будаўніцтве.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Пахучая смала некаторых дрэў.

|| прым. масці́кавы, -ая, -ае і масці́чны, -ая, -ае.

Масцікавая смала.

масці́сты, -ая, -ае.

Добрай, чыстай масці (пра каня).

масці́ты, -ая, -ае.

Які заслужыў сваёй шматгадовай плённай дзейнасцю павагу і прызнанне.

М. вучоны.

|| наз. масці́тасць, -і, ж.