скіпе́ць, ‑піць; зак.
1. Разм. Згарэць. Скіпела селішча ў агні — і дом, і сад датла. Непачаловіч. Не стала Рудні і Кандратавіч, Датла скіпела Гарадзішча — І плакаць некаму над стратамі, Над чорным сумам папялішчаў. Гілевіч.
2. перан. Разнервавацца; абурыцца. Раман скіпеў. «Давай яшчэ адну [партыю] згуляем!» — патрабуе. Што ж, выйграў у яго Ляксей і тую. «Вожык».
•••
Скіпець на нажы — загінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаражні́ць, ‑ражню, ‑рожніш, ‑рожніць; зак., што.
1. Зрабіць парожнім, пазбавіўшы ад змесціва. Пакуль мы спаражнілі міску, хмара праскочыла і на дварэ зноў прамянілася ліпеньскае сонца і цалавала спелае жытняе валоссе. Сташэўскі. Міход залпам спаражніў пляшку, вылез з-за стала і выцягнуў за руку Галю. Павёў у другі пакой. Сабаленка.
2. Разм. Выдаліць з арганізма рэшткі ператраўленай ежы. Спаражніць жывот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шантрапа́, ‑ы, ж.
Разм. лаянк. Пусты, нікчэмны чалавек. Па пероне нейкі тып ходзіць.. Раз прайшоў — на рэйкі плюнуў, другі прайшоў — праз плот у сквер плюнуў. Песню нейкую насвіствае. «Шантрапа!» — думае пра яго Федзя. Нядзведскі. / у знач. зб. Толькі час ішоў! І неўпрыкметку Мне [унуку] і Сорамна і прыкра стала Выхваляцца подзвігамі дзеда, Завадзілам быць у шантрапы. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчабяту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
1. Птушка, якая безупынна шчабеча. Пяюць яе [песню] шчабятухі расчулена, Дадому вярнуўшыся з выраю. Барадулін. Ластаўка, шчабятуха, Не адлятай, гасці! Лужанін.
2. перан. Разм. Пра жанчыну, дзяўчынку, якая хутка, бесперастанку гаворыць. Гэта яна — мая вясёлая, галасістая шчабятуха Паўлінка сышла са сцэны.. і стала зноў той самай мілай і сур’ёзнай Леначкай. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
немно́гое сущ. нямша́т што, род. няшма́т чаго́ ср.; ма́ла што, род. ма́ла чаго́; нямно́гае, род. нямно́гага ср.;
за немно́гим остано́вка разг. за малы́м затры́мка;
немно́гого не хвата́ет ма́ла чаго́ не хапа́е;
◊
за немно́гим де́ло ста́ло за малы́м спра́ва ста́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Séine
sub
der ~ [die ~, das ~, die ~n] яго́; пры ўказанні на прыналежнасць да дзейніка: свой (свая́, сваё, свае́)
die ~n — яго́ блі́зкія [ро́дныя]
sie wúrde die ~ — яна́ ста́ла яго́ жо́нкай
er hat ímmer das ~ getán — ён заўсёды выко́нваў свой абавя́зак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stół, stołu
м.
1. стол;
siedzieć przy stole — сядзець за сталом;
proszę do stołu — запрашаю за стол;
sprzątać ze stołu — прыбіраць са стала;
2. стол; кухня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kamfora
ж. камфара, камфора;
zniknął jak kamfora — і следу не стала; ні пылу ні следу; прапаў як цень на вадзе; і знаку не відаць (не засталося)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
з-за предлог с род.
1. (для указания направления или движения с обратной или противоположной стороны чего-л., движения от какого-л. предмета, дела, занятия) из-за;
со́нца падняло́ся з-за ле́су — со́лнце подняло́сь из-за ле́са;
яго́ не віда́ць з-за стала́ — его́ не ви́дно из-за стола́;
уста́ць з-за стала́ — встать из-за стола́;
2. (по причине, по вине кого-, чего-л.) из-за;
з-за яго́ ўсё пачало́ся — из-за него́ всё начало́сь;
з-за цябе́ я закі́нуў вучо́бу — из-за тебя́ я забро́сил учёбу;
◊ з-за пляча́ — с разма́ху
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
table
[teɪbəl]
1.
n.
1) стол стала́ m.
2) стол (е́жа)
3) таблі́ца f., ро́ўная паве́рхня, ро́ўня f.
table of contents — зьмест (сьпіс разьдзе́лаў)
4) драўля́ная, каме́нная пліта́; скрыжа́ль f.
2.
v.t.
1) адклада́ць разгля́д (зако́напрае́кту, прапано́вы), кла́сьці пад сукно́
2) Brit. падава́ць на разгля́д (прапано́ву)
•
- set the table
- under the table
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)