standard​2 [ˈstændəd] adj.

1. станда́ртны, тыпо́вы; звыча́йны

2. які́ адпавядае прыня́тай но́рме; унармава́ны (пра мову);

standard English англі́йская літарату́рная мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вяшчу́н (БРС, Грыг., КТС). Укр. віщун, рус. вещун ’тс’. Крыніца бел. і ўкр. слоў — рус. мова, дзе вещун < вещать. Адносна такога тыпу словаўтварэння гл. Слаўскі, SP, 134.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адстра́т

(лац. adstratum = напластаванне)

моўныя з’явы ў мове карэннага насельніцтва, якія ўзніклі пад уплывам мовы прышэльцаў, а таксама сама мова прышэльцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гласалгі́я

(ад гр. glossa = мова + algos = боль)

боль, паколванне, аняменне ў языку, якое часам распаўсюджваецца на губу, дзясны, шчокі, паднябенне, глотку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эспера́нта

(Esperanto = псеўданім урача Л. Заменгофа, ад фр. esperer = спадзявацца)

штучная міжнародная мова, створаная ў 1887 г. варшаўскім урачом Л. Заменгофам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

wykładowy

wykładow|y

лекцыйны;

sala ~a — аўдыторыя; лекцыйная зала;

język ~y — мова выкладання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

turecczyzna

ж.

1. усё турэцкае (культура, звычаі і да т.п.);

2. турэцкая мова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Basque

[bæsk]

1.

n.

1) баск -а m.

2) ба́сконская мо́ва

2.

adj.

ба́сконскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Irish

[ˈaɪrɪʃ]

1.

adj.

ірля́ндзкі

2.

n.

1) ірля́ндзкі наро́д, ірля́ндцы

2) ірля́ндзкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Kyrgyz

[kɪrˈgi:z]

n., pl. -ghiz or -ghizes

1) кіргі́з -а m.

2) кіргі́ская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)