шарлата́нства, ‑а, н.

Паводзіны, спосаб дзеяння, уласцівы шарлатану; бессаромны падман, разлічаны на няведанне, невуцтва прысутных. Ездзіў у вёску Маркавічы. Там мне расказалі пра адну жанчыну, якая займаецца шарлатанствам. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whit [wɪt] n. dated ка́пелька, ёта

♦

not a whit/no whit нічу́ць, ніко́лькі, ані́, ні на ёту;

I don’t care a whit. Мне хоць бы што.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палі́тыка

[гр. politike (techne) = уменне кіраваць дзяржавай]

1) дзейнасць органаў дзяржаўнай улады, партый, грамадскіх груп у галіне ўнутрыдзяржаўнага кіравання і міжнародных адносін, адпаведная іх інтарэсам і мэтам (напр. п. мірнага суіснавання);

2) сукупнасць пытанняў і падзей унутранага і міжнароднага грамадскага жыцця;

3) характар чыіх-н. паводзін, накіраваны на дасягненне пэўнай мэты (напр. мне твая п. вядома).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

годи́ться несов.

1. быць ва́ртым; быць прыда́тным;

э́та вещь ни на что не годи́тся гэ́тая рэч ніку́ды не ва́рта;

2. (быть подходящим, быть впору) падыхо́дзіць;

э́ти боти́нки мне годя́тся гэ́тыя чараві́кі мне падыхо́дзяць;

3. / так поступа́ть не годи́тся так рабі́ць нядо́бра (нямо́жна, не ва́рта);

◊

никуда́ не годи́тся ніку́ды не гадзі́цца, ніку́ды не ва́рта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сме́на в разн. знач. зме́на, -ны ж.;

сме́на карау́ла зме́на ва́рты;

рабо́тать в у́треннюю сме́ну працава́ць у ра́нішнюю зме́ну;

пришла́ пе́рвая сме́на прыйшла́ пе́ршая зме́на;

молодёжь — на́ша сме́на мо́ладзь — на́ша зме́на;

сме́на белья́ зме́на бялі́зны;

брат пришёл на сме́ну мне брат прыйшо́ў на зме́ну мне;

◊

на сме́ну на зме́ну;

сме́на поколе́ний зме́на пакале́нняў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

cheek

[tʃi:k]

n.

1) шчака́ f.

2) informal наха́бства n.

to have the cheek to say that to me — мець наха́бства мне гэ́та сказа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

заману́цца, ‑нецца; безас. зак., з інф.

Разм. Прыйсці ў галаву, захацецца. Неяк на зімовых канікулах мне заманулася паездзіць па тых гарах, дзе раней кіпела ў снежных віхурах наша дзяцінства. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́нава, прысл.

Зноў, яшчэ раз. Як занава на свет нарадзіўся. // З самага пачатку, нанава. Мне.. трэба занава ўсё пачынаць, Усё: ад сасновага зруба, звяна Аж да вясельных шырокіх сталоў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бмельгам, прысл.

Абл. Імгненна. Бацька і дзед не дазвалялі мне быць каля маці. Аднак, калі іх не было ў хаце, я хуценька скідаў світку і вобмельгам кідаўся на печ. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм. Палячыць крыху, не вылечыць канчаткова. [Хлопец:] — Калі адступалі, мяне ранілі ў нагу, і я астаўся. Сяляне мне дасталі доктара, ён мяне падлячыў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)