зені́т, -у, М -ні́це, м.

1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высок.).

З. славы.

|| прым. зені́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шту́рхацца

1. drängen vi, (einánder) stóßen* vt, sich stóßen*;

2. разм. (знаходзіцца дзе-н. без мэты) sich herúmtreiben*, herúmlungern vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змяшча́цца

1. (знаходзіцца) sich befínden*;

2. (уваходзіць, знаходзіць месца) Platz fínden* [haben], hinéingehen* vi (s); гл. змясціцца;

3. (утрымлівацца) enthálten sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Quarantene

[karã:'tεnə]

f -, -n каранці́н

in ~ líegen* — знахо́дзіцца [быць] пад каранці́нам

~ hálten* — захо́ўваць каранці́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pantóffelheld

m -en, -en разм. муж, які́ знахо́дзіцца пад пято́й у жо́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwíschensatz

m -es, -sätze грам. дада́ны сказ, які́ знахо́дзіцца ўнутры́ гало́ўнага ска́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

міжзу́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Пра гукі мовы, пры вымаўленні якіх кончык языка знаходзіцца паміж верхнімі і ніжнімі зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпаве́рхавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж паверхамі. Міжпаверхавыя перакрыцці. □ Міжпаверхавыя і міжкватэрныя перагародкі манціравалі з гіпсавых пліт. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надго́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над гарою, гарамі, вышэй гары, гор. З надгорных туманаў выходзіў бледны месяц. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстрэ́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны пад страхою. Ластаўчына гняздо было ў самым гумне, на падстрэшнай перакладзіне. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)