лесапарк, ‑у, м.

Лясны масіў, які знаходзіцца ў зялёнай зоне гарадоў, прамысловых цэнтраў і інш., прыстасаваны для масавага адпачынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпаверхавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж паверхамі. Міжпаверхавыя перакрыцці. ▪ Міжпаверхавыя і міжкватэрныя перагародкі манціравалі з гіпсавых пліт. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надмагільны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад магілай, на магіле. Пад зялёнымі лапкамі паўрасталі ў зямлю пляскатыя надмагільныя камяні. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгародны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які жыве або знаходзіцца, змяшчаецца каля горада, непадалёку ад горада; прыгарадны. Падгародныя жыхары. Падгародныя калгасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрын, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў большасці раслінных і жывёльных арганізмаў і ўваходзіць у склад усіх тлушчаў.

[Ад грэч. stereos — цвёрды.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэабрамін, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, алкалоід, які знаходзіцца ў чаі, зернях какавы і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

царкоўнапрыходскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да царкоўнага прыхода, знаходзіцца ў яго распараджэнні. Царкоўнапрыходскае навучанне.

•••

Царкоўнапрыходская школа гл. школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвінава́чаны м Ángeklagte (sub) m, f -n, -n (адданы пад суд); Beschúldigte (sub) m, f -n, -n (які знаходзіцца пад следствам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

крытычны​2 прыметнік

  1. Пераломны, які знаходзіцца ў стане крызісу.

    • К. момант хваробы.
    • Крытычная тэмпература (тэмпература пераходу цела з аднаго стану ў другі; спецыяльны тэрмін).

  2. Вельмі цяжкі, небяспечны.

    • Крытычнае становішча.

|| назоўнік: крытычнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

смажыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Пад уздзеяннем агню рабіцца гатовым да ўжывання.

    • На пліце смажыцца мяса.

  2. пераноснае значэнне: Знаходзіцца на гарачыні, на спёцы (размоўнае).

    • С. на сонцы.

|| закончанае трыванне: засмажыцца і сасмажыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)