П. кавалак. 3 мёдам і цвік праглынеш (прыказка). П. пілюлю (перан.: моўчкі перанесці абразу). П. язык (перан.: замаўчаць, перастаць гаварыць; разм.). П. кнігу (перан.: хутка прачытаць; разм.).
|| незак.праглына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́церы, ‑аў; адз.няма.
Малітва. Як толькі я навучыўся гаварыць, бацька паставіў мяне на калені перад абразамі і загадаў: «Кажы пацеры».Лужанін.Уся сям’я, стоячы каля стала з куццёю, шэпча пацеры.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакла́дчык, ‑а, м.
Той, хто займаецца перакладамі з аднае мовы на другую. Мы разумеем сэрцамі ў Маскве Без перакладчыкаў адзін другога.Аўрамчык.Камендант абыходзіўся без перакладчыка, ён мог гаварыць па-руску.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распляву́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Расказаць каму‑н. што‑н., чаго не след гаварыць. [Васіль:] — Толькі расплявузгайце каму, што самі зрабілі пажар, дык дулю атрымаеце, а не хлеў з жывёлай.Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сысуно́к, ‑нка, м.
Памянш.-ласк.да сысун; тое, што і сысун. Жарэбчык-сысунок. □ Рабінка .. холадна, амаль варожа зірнуў на Мішу, — Малы ты яшчэ, сысунок ты яшчэ, каб гаварыць мне такія гаворкі.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gallop
[ˈgæləp]1.
n.
галёп -у m.
at a gallop — галёпам
2.
v.i.
1) бе́гчы галёпам (пра каня́)
2) ве́льмі ху́тка гавары́цьабо́ чыта́ць
3.
v.t.
гнаць каня́ галёпам
speak at a gallop — гавары́ць ве́льмі ху́тка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pant
[pænt]
v.
1) ця́жка й ча́ста ды́хаць, задыха́цца
2) гавары́ць задыха́ючыся
3) мо́цна пра́гнуць, тужы́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pun
[pʌn]1.
n.
двухсэнсо́ўнасьць f., гульня́ сло́ваў, калямбу́р -у m.
2.
v.i.
жартава́ць, гавары́ць калямбу́рамі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Му́віць ’гаварыць’ (брасл., ДАБМ, к. 320). З польск.mówić ’тс’.