Verbum

матэрыялазна́ўства, -а, н.

Навука аб матэрыялах (у 1 знач.) якой-н. галіны вытворчасці.

|| прым. матэрыялазна́ўчы, -ая, -ае.

матэрыялізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Увасобіць (увасабляць) у канкрэтныя, рэчыўныя формы.

|| звар. матэрыялізава́цца, -зу́юся, -зу́ешся, -зу́ецца; -зу́йся.

|| наз. матэрыяліза́цыя, -і, ж.

матэрыялі́зм, -у, м.

Навуковы філасофскі кірунак, які ў супрацьлегласць ідэалізму прызнае першаснасць матэрыі і другаснасць духоўнага, ідэальнага.

|| прым. матэрыялісты́чны, -ая, -ае.

Матэрыялістычная філасофія.

Матэрыялістычнае разуменне з’яў прыроды.

матэрыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Паслядоўнік матэрыялізму.

2. Чалавек, вельмі практычны па сваіх інтарэсах, які падыходзіць да ўсяго з пункту гледжання матэрыяльных выгад для сябе (разм.).

|| ж. матэрыялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. матэрыялі́сцкі, -ая, -ае.

матэрыялісты́чны, -ая, -ае.

1. гл. матэрыялізм.

2. Вузка практычны, які адносіцца да рэчаіснасці з пункту гледжання сваёй выгады.

|| наз. матэрыялісты́чнасць, -і, ж.

матэрыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. матэрыял.

2. Рэчыўны, рэальны ў супрацьлегласць духоўнаму.

М. свет.

3. Які адносіцца да ўзроўню жыцця, даходу, заробку.

Матэрыяльнае становішча.

|| наз. матэрыя́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

маўзале́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Вялікае надмагільнае мемарыяльнае збудаванне.

М.

Леніна.

|| прым. маўзале́йны, -ая, -ае.

ма́ўзер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Род аўтаматычнага пісталета.

маўклі́вы, -ая, -ае.

1. Які не любіць многа гаварыць; немнагаслоўны.

М. чалавек.

2. Зразумелы без слоў.

Маўклівая згода.

|| наз. маўклі́васць, -і, ж.

маўле́нне, -я, н.

Вуснае і пісьмовае валоданне мовай; моўная дзейнасць.

Невыразнае м.

|| прым. маўле́нчы, -ая, -ае.

М. апарат.