назалізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад назалізаваць.

2. у знач. прым. Які вымаўляецца з насавым адценнем; насавы (пра гукі). Назалізаваны гук «н».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натвары́цца, ‑творыцца; безас. зак.

Нарабіцца, адбыцца (пра якія‑н. падзеі, пераважна непажаданыя). Раптам за адзін тыдзень такога натварылася, што Пеця зрабіўся сам не свой. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненадзява́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які не быў ва ўжытку, новы (пра адзенне, абутак). Ненадзяваная кашуля. □ Даўно ненадзяваны фрэнч сціскаў плечы і непрыемна казытаў шыю. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нованабра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Толькі што, нядаўна прызваны, набраны (пра войскі, рабочую сілу і пад.).

2. Толькі што, нядаўна набраны (у друкарні). Нованабраны друкарскі аркуш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няра́дасна,

1. Прысл. да нярадасны.

2. безас. у знач. вык. Пра пачуццё смутку, якое перажывае хто‑н. Нярадасна было на сэрцы і ў Лабановіча. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няхо́дкі, ‑ая, ‑ае.

Які не мае попыту (пра тавар). [Загадчык:] — Талент прадаўца ў тым і заключаецца, каб умела і хутка збыць ходкі і няходкі тавар. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабрыва́цца, ‑аецца; зак.

Абарвацца — пра ўсё, многае. Канаты паабрываліся. □ Падзьмуў з мора вецер, нагнаў хмар, зашамацела лісце на дрэвах,.. паабрывалася і пакацілася па асфальце. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паасо́ўвацца, ‑аецца; зак.

Асунуцца, апаўзці — пра ўсё, многае. Берагі акопчыкаў паасоўваліся ўсярэдзіну, паабвальваліся. Ермаловіч. Грыбоў тут ніхто не збірае, яны паасоўваліся на мох, пасохлі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паахрыпа́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Ахрыпнуць — пра ўсіх, многіх. Навокал такая парнасць і цеплыня, аж драчы ў лазняку за агародам паахрыпалі ад крыку. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднача́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Стаць падуладным; падпарадкавацца. [Тоўхарт] тлумачыў Эльзе пра ўсё, што траплялася на дарозе, і ёй было прыемна падначаліцца ўладзе свайго мужа. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)