ячэ́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, ячэ́ек, ж.

1. Паглыбленне, дзірачка і пад. (у цэлай сістэме падобных).

Ячэйка сотаў.

2. Невялікая арганізацыйная група, дробная адзінка, якая ўваходзіць у склад якога-н. аб’яднання або грамадскай арганізацыі.

Сям’я — пярвічная я. грамадства.

Падпольная я.

3. Невялікі акоп для аднаго стралка (спец.).

Агнявая я.

|| прым. ячэ́йкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

о́блик м.

1. (очертание) абры́с, -су м.; (черты) ры́сы, род. рыс, ед. ры́са, -сы ж.; (внешний вид) вы́гляд, -ду м.; (внешность) во́нкавы вы́гляд;

2. (образ) аблі́чча, -чча ср.; (душевный склад) склад, род. скла́ду м.;

приня́ть о́блик кого́-, чего́-л. прыня́ць вы́гляд (аблі́чча) каго́-, чаго́е́будзь;

о́блик Санкт-Петербу́рга аблі́чча (вы́гляд) Санкт-Пецярбу́рга.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

lamus

м.

1. уст. лямус;

2. кладоўка, склад;

złożyć do ~a — здаць у архіў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алігацэно́з

(ад аліга- + -цэноз)

фітацэноз, у склад якога ўваходзіць толькі некалькі відаў вышэйшых раслін — прадуцэнтаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

арабіно́за

(ад арабін)

амонацукрыд, які ўваходзіць у склад запасных поліцукрыдаў раслін, а таксама камедзяў, слізяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гематаге́н

(ад гемата- + -ген)

лякарства ад малакроўя і заняпаду сіл; у склад яго ўваходзіць гемаглабін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гетэраа́тамы

(ад гетэра- + атамы)

усе атамы (акрамя атамаў вугляроду), якія ўваходзяць у склад арганічных злучэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гліцы́н

(ад гр. glykys = салодкі)

амінакіслата, якая ўваходзіць у склад многіх бялкоў, напр. казеіну, жэлаціну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ізалейцы́н

(ад іза- + лейцын)

неабходная для чалавека і жывёл амінакіслата, якая ўваходзіць у склад бялкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Наўле́чка ’навалачка’ (Нік. Очерки; дзярж., Нар. слова; маладз., Янк. Мат.; слуц., Полымя, 1988, № 7, 203), наўлёчка ’тс’ (Жд. 2). З польск. nauleczka (няпоўнагалоссе, гл. Бел.-польск. ізал., 10); перанос націску на першы склад сведчыць аб адаптацыі слова, параўн. бел. навалка, навалачка ’тс’ (гл.), адваротны ўплыў у навагр. navaločka (Кліх). Параўн. навулёчка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)