паслён, ‑у, м.

Травяністая або кустовая расліна сямейства паслёнавых. Чорны паслён. Чорнаягадны паслён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пузы́рнік, ‑у, м.

Кустовая расліна сямейства матыльковых з пладамі ў выглядзе ўздутых бабоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагалі́снік, ‑у, м.

Вадзяная расліна сямейства рагаліснікавых з дробнымі адзіночнымі кветкамі, без каранёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратані́я, ‑і, ж.

Кустовая расліна сямейства бабовых, у каранях якой маецца дубільная кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэлі́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэлікта; які з’яўляецца рэліктам. Рэліктавая расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страснацве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.

Трапічная травяністая павойная расліна з яркімі вялікімі кветкамі.

[Пераклад лац. passiflora.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Травяністая расліна сямейства таўсцянкавых, выкарыстоўваецца як дэкаратыўная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філадэ́ндран, ‑у, м.

Трапічная вечназялёная дэкаратыўная расліна сямейства ароідных з вялікім перыстым лісцем.

[Ад грэч. philos — сябар і dendron — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хандры́ла, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

[Грэч. chondrillē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынера́рыя, ‑і, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства складанакветных з серабрыста-шэрымі апушанымі лістамі.

[Ад лац. cinerarius — папялісты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)