мандраго́ра, ‑ы, ж.

Паўднёвая травяністая расліна, карэнішча якой нагадвае чалавечую фігуру; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

[Грэч. mandragoras.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелі́са, ‑ы, ж.

Травяністая меданосная расліна сямейства губакветных з жоўтымі кветкамі і лімонным пахам.

[Ад грэч. melissa — пчала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарцы́с, ‑а, м.

Шматгадовая травяністая цыбульная расліна сямейства амарылісавых з белымі або жоўтымі кветкамі.

[Грэч. Narkissos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірказо́н, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна або дрэвападобная ліяна сямейства кірказонавых з сэрцападобным лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаку́н-трава́, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна, від чальчака, якая выкарыстоўваецца ў народнай медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свірэ́піца, ‑ы, ж.

Аднагадовая культурная расліна сямейства крыжакветных, з насення якой здабываецца тэхнічны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скабіёза, ‑ы, ж.

Адна‑, двух- і шматгадовая травяністая меданосная расліна, радзей паўкуст, сямейства варсянкавых.

[Ад лац. scabiosus — шорсткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарга́нец, ‑нцу, м.

Расліна сямейства злакаў з каласкамі, сабранымі ў вялікія або малыя суквецці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто (або тое, што) спажывае што‑н. Расліна — спажывальнік азоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́мнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных, вядомая як лекавая, меданосная і фарбавальная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)