рэ́згіны, ‑гін; адз. няма.
Прыстасаванне насіць сена, салому, зробленае з вяровачнай сеткі, нацягнутай на сагнутыя пруткі, дужкі. Алесь зачыніў адрыну, ускінуў на плечы рэзгіны з сенам і паволі пайшоў да кепскага хлява. Чарнышэвіч. Шурка пачаў хадзіць па сена не з рэзгінамі, а з дзяругай. Брыль. Пад павеццю конь скуб з рэзгін сена. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fuchs
m -es, Füchse
1) лісі́ца
2) лісі́нае фу́тра
3) гняды́ конь
◊ wo sich die Füchse gúte Nacht ságen — ≅ чорт ве́дае дзе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unbroken
[ʌnˈbroʊkən]
adj.
1) неразьбі́ты, непалама́ны, цэ́лы
2) безупы́нны, бесьперапы́нны
He had eight hours of unbroken sleep — Ён спаў бесьперапы́нна во́сем гадзі́наў
3) неаб’е́жджаны, непрыру́чаны
an unbroken horse — непрыру́чаны конь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нараві́ць несов.
1. угожда́ть;
н. як ліхо́й скуле́ — не знать как угоди́ть;
2. (пробовать сделать что-л.) норови́ть;
конь усё ~ві́ў сарва́цца з пры́вязі — ло́шадь всё норови́ла сорва́ться с при́вязи
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Ла́піна ’лапік’, ла́пінка ’тс’, ла́піна ’адзежына’, ’ануча’, ’невялікі ўчастак, заняты пад што-небудзь’, ’абсеў, незасеяны агрэх’, ’месца, дзе качаўся конь’ (гродз., віц., мін., ДАБМ). Паводле Грынавецкене (Сл. паўн.-зах., 2, 621), узыходзіць да літ. lopinȳs ’кавалак матэрыі, рыззё, ануча’, ’прагаліна’ < lōpas ’латка’ (Лаўчутэ, Балтызмы, 116–118). Аднак не выключана магчымасць утварэння ад ла́па 4 (гл.) пры дапамозе апелятыўнага суф. ‑ін‑а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бягу́н м
1. спарт Läufer m -s, -;
бягу́н на каро́ткія дыста́нцыі Kúrzstreckenläufer m, Sprínter m -s, -;
бягу́н на до́ўгія дыста́нцыі Lángstreckenläufer m;
2. уст (конь) Tráber m -s, -, Rénnpferd n -(e)s -е
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
перахля́бісты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае перахлябіны, з перахлябінамі. Перахлябісты конь. □ Дзімка завёз вязку.. ў двор, скінуў яе там з санак і па крывой, перахлябістай вуліцы ішоў назад. Капыловіч. Міця напаткаў на пераездзе Драгуна, агранома з райза, рухавага перахлябістага чалавека. Навуменка. У гэты раз настаўнік гаварыў ціха, паўшэптам, нахіліўшыся крута наперад сваім перахлябістым тулавам. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пле́сціся, плятуся, пляцешся, пляцецца; пляцёмся, плецяцеся, плятуцца; пр. плёўся, плялася, плялося; заг. пляціся; незак.
1. Разм. Павольна ісці, ледзь перастаўляючы ногі. За хлопцам, на повадзе, таксама звесіўшы галаву, неахвотна плёўся конь. Мележ.
2. Зал. да плесці.
•••
Плесціся ў абозе — тое, што і цягнуцца ў абозе (гл. цягнуцца).
Плесціся ў хвасце — быць апошнім у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыблудзі́цца, ‑блуджуся, ‑блудзішся, ‑блудзіцца; зак.
Разм. Прыстаць да чужога статка, двара, хаты і пад. Чалавек першы загаварыў да пастушкоў. — Ці не чулі вы, хлопцы, можа тут конь які прыблудзіўся? Крапіва. [Алень] прыблудзіўся на батарэю яшчэ зімой і, як расказваюць, быў пестуном гарматных разлікаў. Шамякін. // Далучыцца да якой‑н. групы; прыстаць да якога‑н. месца (пра чалавека).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
да́цца сов., разг.
1. (позволить что-л. с собой сделать) да́ться; см. дава́цца 1;
2. (быть усвоенным) да́ться;
матэма́тыка яму́ дала́ся лёгка — матема́тика ему́ дала́сь легко́;
3. разг. уда́риться;
мо́цна да́ўся — галаво́й си́льно уда́рился голово́й;
4. (подохнуть от изнурения) пасть;
конь да́ўся ад непасі́льнай пра́цы — конь пал от непоси́льной рабо́ты;
◊ д. ў зна́кі — запо́мниться, осточерте́ть;
дзі́ву д. — ди́ву да́ться;
не д. ў кры́ўду — не да́ться в оби́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)