це́рціся
1. sich réiben* (аб што-н an D);
2. перан разм úmgehen* vi (s) (сярод каго-н, чаго-н mit D);
це́рціся каля́ каго-н sich an j-n drängen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
скраба́лка ж спец
1. Schábeisen n -s, -; Scháber m -s, -;
скраба́лка для труб тэх Róhrauskratzer m -s, -;
2. (садовая) Schíppe f -, -n;
3. (каля ўваходу для чысткі абутку) Krátzeisen n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
congregate
[ˈkɑ:ŋgrɪgeɪt]
1.
v.i.
зьбіра́цца (у ку́чу, грамаду́)
All the children congregated around the Christmas tree — Усе́ дзе́ці сабра́ліся каля ялі́нкі
2.
v.t.
зьбіра́ць
3. [ˈkɑ:ŋgrɪgət]
adj.
1) сабра́ны, сканцэнтрава́ны
2) збо́рны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ахадзі́ць ’ударыць кіем, агрэць’ (КСП), ахажываць ’біць’, ’мыць’ (міёр., Крыўко, вусн. паведамл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад хадзіць (каля чаго-небудзь ці каго-небудзь) ’даглядаць’, параўн. ахаджваць ’апрацоўваць, даглядаць’ (Сцяшк.) і народны выраз-пагрозу: «Кій па табе будзе хадзіць!»
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́катам ’адзін каля аднаго, упокат’ (ТСБМ), по́котам ’тс’ (ТС), укр. по́котом ’тс’, польск. pokotem ’тс’ (паводле Банькоўскага — украінізм, гл. Банькоўскі, 2, 682). Да пакаціць ’паваліць’, параўн. рус. вповалку ’тс’, польск. na pował ’тс’. Гл. каціць ’валіць, куляць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трок ‘уюк’ (Ласт.), тро́кі ‘металічныя кольцы для прывязвання ўпаляванай дзічыны’ (Цярохін, Охота), трочыць ‘уючыць’ (Ласт.), ст.-бел. трокъ, торкъ ‘раменьчык каля задняй лукі сядла для прывязвання чаго-небудзь’ (ГСБМ). Запазычана з польск. trok ‘тс’, гл. тарак, тарокі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wedle
1. каля; ля; поруч;
2. czego паводле чаго; адпаведна чаму;
wedle stawu grobla — па Сеньку і шапка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
апячы́ся, апякуся, апячэшся, апячацца; апячомся, апечацеся, апякуцца; пр. апёкся, апяклася, апяклося; зак.
1. Атрымаць апёк, пашкодзіць сабе што‑н. агнём або чым‑н. гарачым, едкім, пякучым. Апячыся крапівою. □ Каля вады намочышся, каля агню апячэшся. Прыказка.
2. перан. Разм. Пацярпець няўдачу, нечакана сустрэць перашкоду пры спробе зрабіць што‑н. [Тодар Амяльянавіч:] — Не ведаю, як ты там у сваім «Каапгандлі», а я не раз ужо апёкся на гэтакіх справах. Вірня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
база́льны
(лац. basalis, ад гр. basis = аснова)
асноўны, якт адносіцца да асновы, размешчаны каля асновы або павернуты да яе (напр б-ае цельца).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вакза́л
(англ. Vauxhall = забаўляльная ўстанова каля Лондана ў 17 ст.)
будынак для пасажыраў і службовага персаналу на чыгуначнай станцыі, на прыстані і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)