Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. рыкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Ніна ўявіла вёску, ахопленую пажарам, крыкі і галашэнне жанчын, дзікае рыканне жывёлы, і ў яе замерла сэрца.Шчарбатаў.Здалёк, з пожні каля бярэзніку, даносілася рыканне кароў.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
inbred
[,ɪnˈbred]1.
adj.
1) прыро́джаны, глы́бака ўкарэ́нены
2) вы́ведзены ад блі́зка параднёных
2.
v.t.
выво́дзіць ад блі́зка параднёнай жывёлыабо́ расьлі́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вікун’я ’капытныя жывёлы, крыху падобныя да вярблюдаў, Auchenia vicunna, Camelus vicunna’ (КТС). Запазычана з рус.вику́нья < перуанск. wikunia. Параўн. таксама вігонь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Камае́дзіцы ’свята напярэдадні благавешчання, прысвечанае мядзведзю, калі ў абед трэцяй стравай былі гарохавыя камы’ (Нікольскі, Жывёлы, 31), да камы́ і е́сці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кармы́ч ’даглядчык жывёлы’ (Яўс.). Мабыць, таксама да карміць (гл.). Словаўтварэнне не зусім яснее: ‑ыч < ‑ісь < ‑ikjь. Параўн. кармін ∼∼ карміць, як родзіч — радзіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кружо́к ’рэдкая плеўка на кішках жывёлы, на якой пры кармленні нарастае лой’ (КЭС, лаг., Сл. паўн.-зах.). Метафарычна да круг8 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кузла́к ’камячок засохлага гною на поўсці жывёлы’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. лат.kužli ’касмыль, касмык’. Ці не балтызм, непасрэдная крыніца якога невядома.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ábdecken
vt
1) зніма́ць (дах, накрыўку)
2) прыма́ць са стала́
3) здзіра́ць ску́ру (з жывёлы)
4) накрыва́ць, перакрыва́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АКТЫНАБАЦЫЛЁЗ,
праактынамікоз, псеўдаактынамікоз, хранічная інфекцыйная хвароба жывёл, якая выклікаецца грыбком з кл.актынаміцэтаў. Пашырана ў многіх краінах свету, у т. л. на Беларусі. Хварэюць пераважна свойскія жывёлы (часцей маладняк буйн. раг. жывёлы, авечак, свіней) у зімова-веснавы перыяд. У арганізм узбуджальнік трапляе праз раны скуры або слізістай абалонкі рота, часцей з кормам. У хворых жывёл у мяккіх тканках галавы і шыі, лімфатычных вузлах з’яўляюцца шчыльныя гнойныя вузельчыкі, з наступным утварэннем свішчоў. У прафілактычных мэтах неабходна пазбягаць выпасу на нізкіх пашах, запарваць грубыя кармы.