Verbum

пад’ёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Устройства, механізм для пад’ёму цяжару і пасажыраў.

Канатны п.

паджартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак., з каго-чаго або без. дап. (разм.).

Зрабіць каго-, што-н. прадметам жартаў, забавы.

П. з дзівака.

паджа́ры, -ая, -ае.

1. Рыжа-буры ці бура-чорны (пра масць жывёл).

2. Сухарлявы, тонкі (разм.).

П. лось.

паджы́лкі, -лак (разм.).

Каленнае сухажылле.

П. трасуцца ў каго-н. (пра стан моцнага страху, спалоху; разм.).

паджы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыве́; зак. (разм.).

Крыху зажыць, падгаіцца.

Рана паджыла.

|| незак. паджыва́ць, -а́е.

падзагало́вак, -о́ўка, мн. -о́ўкі, -о́ўкаў, м.

Другі, дадатковы загаловак.

|| прым. падзагало́вачны, -ая, -ае.

падзакусі́ць, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; зак. (разм.).

Крыху паесці, перакусіць.

Трэба п. з дарогі.

падзарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., што, чаго і без дап. (разм.).

Крыху, дадаткова зарабіць.

П. грошай.

|| незак. падзарабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

падзві́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Чалавек, які прыняў на сябе цяжкую працу або нягоды, пакуты дзеля дасягнення высокай мэты.

П. навукі.

|| прым. падзві́жніцкі, -ая, -ае.

Падзвіжніцкая праца (самаадданая).

падзві́жніцтва, -а, н. (высок.).

Самаадданая дзейнасць, уласцівая падзвіжніку.

|| прым. падзві́жніцкі, -ая, -ае.