Verbum

ма́ркер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Каляровы фламастар, які прымяняецца для выдзялення часткі тэксту.

2. Прыстасаванне, прызначанае для выдзялення чаго-н.

марке́тынг, -у, м. (спец.).

Сістэма арганізацыі гаспадарчай дзейнасці, заснаваная на вывучэнні рыначнага попыту, магчымасцей збыту прадукцыі, рэалізацыі паслуг.

маркёр¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая прыслужвае і вядзе падлік пры гульні ў більярд.

|| прым. маркёрскі, -ая, -ае.

маркёр², -а, мн. -ы, -аў, м.

Сельскагаспадарчае прыстасаванне, якім праводзяцца рысы на ворнай зямлі пры пасеве або пасадцы.

Конны м.

|| прым. маркёрны, -ая, -ае.

ма́ркі, -ая, -ае.

1. Які лёгка робіцца брудным (пра тканіну, адзенне светлага колеру).

М. колер.

2. Такі, ад якога можна забрудзіцца.

Маркая праца.

|| наз. ма́ркасць, -і, ж.

маркі́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Заходняй Еўропе: дваранскі тытул, сярэдні паміж графам і герцагам, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

маркі́за¹, -ы, мн. -ы, -кіз, ж.

Жонка або дачка маркіза.

маркі́за², -ы, мн. -ы, -кіз, ж.

Навес над акном, дзвярыма, балконам для засцярогі ад сонца.

маркізе́т, -у, М -зе́це, м.

Празрыстая тканіна з тонкай кручанай пражы.

|| прым. маркізе́тавы, -ая, -ае.

Маркізетавая сукенка.

маркірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Правесці (праводзіць) баразёнкі маркёрам².

2. Паставіць (ставіць) марку (у 2 знач.) на вырабах.

|| наз. маркірава́нне, -я, н. і маркіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. маркірава́льны, -ая, -ае.