супрацьпаста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., каго-што каму-чаму.

1. Супаставіць з кім‑, чым‑н., указаўшы на розніцу, процілегласць прыкмет аднаго і другога. Супрацьпаставіць мастацтва навуцы.

2. Накіраваць супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьпаставіць сілу сіле. Супрацьпаставіць сябе калектыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэнірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Навучаючы каго‑н., праводзіць сістэматычныя практыкаванні ў чым‑н. Трэніраваць гімнаста. Трэніраваць футбалістаў. □ Штоночы трэніравалі партызан: вучылі бясшумна здымаць вартавых. Шамякін. // Практыкуючы, развіваць, прывучаць да чаго‑н. Трэніраваць памяць. Трэніраваць волю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узра́даваць, ‑радую, ‑радуеш, ‑радуе; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё радасці; абрадаваць. Сустрэча з незнаёмым чалавекам у незнаёмым лесе .. [Язэпа] і ўзрадавала, і ўстрывожыла. Якімовіч. Па яе твары бачу, што наша паяўленне цётку Марыну не вельмі ўзрадавала. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

месцанараджэ́нне, ‑я, н.

Месца, дзе нарадзіўся хто‑н.; радзіма каго‑н. Месцанараджэнне Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мініяцю́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мініяцюрнага (у 2 знач.); незвычайна малыя памеры каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навадні́цца, ‑ніцца; зак.

Запоўніцца вельмі вялікай колькасцю каго‑, чаго‑н. Рынак навадніўся іншаземнымі таварамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надстры́гчы, ‑гу, ‑жаш, ‑жа; ‑жом, ‑жаце; зак., каго-што.

Часткова падстрыгчы, не скончыць стрыгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назапраша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Запрасіць прыйсці, прыехаць куды‑н. многіх. Назапрашаць гасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накаўтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Прывесці (прыводзіць) праціўніка ў стан накаўта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.

Наставіць клеймаў на што‑н. Наклеймаваць тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)