падпаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Разм. Напаіць з якім‑н. намерам да ап’янення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляя́, ‑і, ж.

Помнік старажытнарускай пісьменнасці, у якім падаюцца падзеі, апісаныя ў Старым завеце.

[Грэч. palaiá (diathēkē) — Стары завет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планша́йба, ‑ы, ж.

Спец. Прыстасаванне, якім заціскаюць дэталі ў час апрацоўкі на металарэзных станках.

[Ням. Planscheibe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праязны́, ‑ая, ‑ое.

Які дае права на праезд якім‑н. відам транспарту. Праязны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разды́мны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім можна аддзяліць адну дэталь ад другой без пашкоджання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааку́пнасць, ‑і, ж.

Спосаб вядзення гаспадаркі, пры якім расходы пакрываюцца ўласнымі даходамі прадпрыемства, установы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааку́пны, ‑ая, ‑ае.

Такі спосаб гаспадарання, пры якім расходы пакрываюцца ўласнымі даходамі. Самаакупнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серпента́рый, ‑я, м.

Запаведнік, у якім утрымліваюць ядавітых змей і забіраюць ад іх яд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спара́нгій, ‑я, м.

Орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

[Ад грэч. spora — пасеў і angeion — сасуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпалітагра́фія, ‑і, ж.

Паліграфічнае прадпрыемства, на якім працэс друкавання выконваецца друкарскім і літаграфскім спосабам!.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)