Verbum

анлайнавы слоўнік

увішны́, -а́я, -о́е.

1. Жвавы, спрытны ў рухах (пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

У. у рабоце.

Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

У. палітык.

|| наз. уві́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шаламі́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; незак.

1. каго (што). Ашаламляць, рабіць моцнае ўражанне, прыводзіць у замяшанне.

Гэтага чалавека нічога не здзіўляе і не шаломіць.

2. каго-што. П’яніць, адурманьваць.

Гарэлка пачала ш. галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

psyche

[ˈsaɪki]

1) душа́, дух (чалаве́ка); псы́хіка f.

2) ро́зум -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

счита́ться^II несов. лічы́цца;

он счита́ется с мне́нием о́пытного челове́ка ён лі́чыцца з ду́мкай во́пытнага чалаве́ка;

побе́да на́шей кома́нды счита́ется несомне́нной перамо́га на́шай кама́нды лі́чыцца несумне́ннай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Нішчэ́та ’бесталкоўшчына, пустэча (пра чалавека)’ (ТС), параўн. польск. дыял. niszezota ’знішчальнік, марнатравец’, niszezotny ’убогі, бедны’. Гл. нішчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зма́нлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зманлівага. [Ноч] абдымала чалавека сіняй цьмянасцю, зманлівасцю, цішынёй. Шчарбатаў.