Verbum

дванаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у дванаццаць год. Першы ліст .. [Галіна Пятроўна] напісала ў Маскву маме і свайму дванаццацігадоваму сыну Валерыку. Шамякін.

2. Працягласцю ў дванаццаць год. Дванаццацігадовы перапынак у працы.

вынахо́дства, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынаходзіць — вынайсці.

2. Тое, што вынайдзена, вынік творчай працы вынаходніка. Вынаходства кнігадрукавання. Бюро рацыяналізацыі і вынаходстваў. Атрымаць аўтарскае пасведчанне на вынаходства.

аднаро́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднароднага. Аднароднасць — асноўная адзнака раствораў. □ У паэзіі Багдановіча — у аснове, унутры — адзінства пошукаў, роздуму, працы і — на паверхні — ніякага адзінства почырку, ніякай аднароднасці формы. Лойка.

апла́та, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аплачваць — аплаціць.

2. Грошы (матэрыяльныя каштоўнасці), якія выплачваюцца за што‑н. Пагадзінная аплата. Дадатковая аплата. Аплата працы калгаснікаў.

муля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Прафесія, занятак муляра; мулярныя работы. [Стары:] — Лячэнне — лячэннем, а да працы возьмецца — кіпіць. І што ні возьме — сталярку, мулярку, шавецкае. Залатыя рукі! Брыль.

няўто́мны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і нястомны. Дзень добры, народ беларускі, няўтомны ў працы. Пушча. Творчасць — перш за ўсё настойлівая праца, няўтомныя пошукі, пакуты і радасці знаходак. Хадкевіч.

перадаві́к, ‑а, м.

Той, хто дасягнуў найлепшых вынікаў у якой‑н. дзейнасці, паказвае ўзоры сацыялістычных адносін да працы. Перадавік вытворчасці. Перадавікі ў сацыялістычным спаборніцтве. □ Вопыт перадавікоў — здабытак агульны. «Звязда».

прагрэсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які паступова ўзрастае. Прагрэсіўная аплата працы.

2. Які імкнецца да прагрэсу, перадавы ў палітычных, сацыяльна-эканамічных адносінах. Гаварыць пачаў Анры Люсан, рэдактар прагрэсіўнай газеты. Шамякін.

прымірэ́нства, ‑а, н.

Разнавіднасць апартунізму ў рабочым руху, заснаваная на палітыцы прымірэння з класавым ворагам, на сціранні класавых супярэчнасцей; згодніцтва. // Ухіленне ад канфліктаў, барацьбы. Прымірэнства з дрэннай якасцю працы.

стаха́навец, ‑наўца, м.

Рабочы — наватар вытворчасці, які дабіўся высокай прадукцыйнасці працы (назва, пашыраная ў СССР у 30–40 гг.). // Перадавы працаўнік. Ніканор — адзін з лепшых стаханаўцаў у калгасе. Бядуля.

[Ад уласн. імя.]