colour​1 [ˈkʌlə] n.

1. ко́лер; тон; адце́нне;

all colours of the rainbow усе́ ко́леры вясёлкі;

the colour question ра́савая прабле́ма

2. фа́рба

3. ко́лер тва́ру;

His face was drained of colour. Ён нядобра сябе адчуваў.

4. калары́т

5. pl. colours сцяг, флаг;

join the colours пайсці́ ў а́рмію/у во́йска

♦

high colour румя́нец;

with flying colours перамо́жна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інтэнсі́ўны

(п.-лац. intensivus, ад лац. intensio = напружанне)

1) узмоцнены, напружаны, які дае высокую прадукцыйнасць (напр. і-ая праца, і-ае развіццё жывёлагадоўлі);

2) перан. яскравы, насычаны (пра колер).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Пэнсо́вы (пэнсовый) ’тлуста-чырвоны’ (Бяльк.). Запазычана праз польск. ponsowy, pąsowy ’ярка-чырвоны’ з франц. ропсеай ’палявы мак, колер яго кветак’, ст.-франц. ропсеі ’палявы мак’ — няяснага паходжання (звязваюць з франц. ропсеай, ропсеі ’масток’, лац. ponticelluSy pons ’мост’, Банькоўскі, 2, 521; параўн. фальклорныя Устойлівыя выразы калінавы мост і чырвоная каліна). Гл. пунсовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

анго́б

(фр. engobe)

тонкі слой гліны, які наносіцца на паверхню керамічнага вырабу перад абпальваннем, каб згладзіць няроўнасці і надаць вырабу пэўны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

білівердзі́н

(ад лац. bilis = жоўць + фр. vert, verd = зялёны)

адзін з асноўных пігментаў жоўці чалавека і драпежных жывёл, які мае зялёны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

свінцо́вы Blei-, bléiern; bléigrau, bléifarben (пра колер);

свінцо́вы бляск мін Bléiglanz m -es;

свінцо́выя бялі́лы хім Bléiweiß n -es;

свінцо́выя во́блакі bléigraue [bléierne, bléifarbene] Wólken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Слі́ва ‘фруктовае дрэва, Prunus domestica L. і яго плод’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Кіс.), сьлі́віна ‘слівавае дрэва’ (Касп., Мат. Гом.). Укр., рус. сли́ва, серб.-ц.-слав. слива, польск. śliwa, в.-луж. slowka, н.-луж. sliwa, чэш. slíva, славац. sliva, серб.-харв. сли̏ва, шљи̏ва, славен. slíva, балг. сли́ва, макед. слива. Прасл. *sliva. Лічаць вытворным (або субстантываваным прыметнікам ж. р. — Сной₁, 581) ад прым. *slivъ, які захаваўся ў славен. slîv ‘блакітнаваты, колеру слівы’ (гл. Махэк₂, 555). Роднаснымі лічацца лац. *līvos ‘сіняваты’, līveō, ‑ēre ‘мець сіняваты колер’, līvidus ‘сіні, свінцовага колеру’, далей, ст.-в.-ням. slêha, slêwa ‘цёрн’, ст.-ірл. lī ‘колер, бляск’ (Траўтман, 269; Фасмер, 3, 670), якія да і.-е. кораня *(s)lî‑ (*sləi‑; *slōi‑) ‘сіняваты’; гл. Покарны, 715–716.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sapphire

[ˈsæfaɪr]

1.

n.

1) сапфі́р -а m.

2) сьве́тла-сі́ні ко́лер

2.

adj.

сьветла-сі́ні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chestnut

[ˈtʃesnʌt]

1.

n.

1) кашта́н -а m.

2) кашта́навы ко́лер

2.

adj.

кашта́навы, чырвана́ва-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chocolate

[ˈtʃɔklət]

1.

n.

1) шакаля́д -у m.

2) шакаля́дны ко́лер

2.

adj.

шакаля́дны; цёмна-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)