Verbum

мані́цы, -ніц і -аў.

Мужчынскія калівы канапель, а таксама валакно, якое атрымліваецца з іх.

|| прым. мані́чны, -ая, -ае.

мані́ць, маню́, ма́ніш, ма́ніць; незак.

Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду.

|| зак. змані́ць, зманю́, зма́ніш, зма́ніць, намані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць і памані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць.

мані́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Белы нагруднік, прышыты або прышпілены да мужчынскай кашулі, а таксама ўстаўка на грудзях у жаночай сукенцы.

|| прым. мані́шкавы, -ая, -ае.

ма́нія, -і, ж.

1. Псіхічнае расстройства, якое характарызуецца павышанай псіхічнай актыўнасцю, узбуджанасцю (спец.).

2. Выключная засяроджанасць свядомасці, пачуццяў на якой-н. адной ідэі.

М. вялікасці.

М. праследавання.

3. перан. Хваравітая неадольная цяга да чаго-н.

М. пісаць вершы.

|| прым. маніяка́льны, -ая, -ае.

М. стан.

манкі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак. (уст.).

Нядбайна аднесціся да каго-, чаго-н., пагрэбаваць (грэбаваць) чым-н.

М. службовымі абавязкамі.

ма́нна, -ы, ж.

1. Ежа, якая, паводле біблейскага падання, падала з неба іўдзеям у час іх вандравання па пустыні.

2. Крупы, зробленыя з дробна размолатай пшаніцы.

◊

Манна нябесная —

1) што-н. вельмі патрэбнае, доўгачаканае;

2) багацце падазронага паходжання.

ма́нны, -ая, -ае.

1. Зроблены з дробна размолатай пшаніцы.

Манныя крупы.

2. Прыгатаваны з манных круп.

Манная каша.

мано́кль, -я, мн. -і, -яў, м.

Аптычны прыбор для аднаго вока, які ўстаўляецца ў вачніцу замест акуляраў.

М. на шнурку.

мано́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для вымярэння ціску вадкасці або газу.

|| прым. манаметры́чны, -ая, -ае і мано́метравы, -ая, -ае.

Манаметрычныя вымярэнні.

Манометравы завод.

манпансье́, нескл., н.

Гатунак ледзянцоў.