hervór=
аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на рух знутры: hervórtreten* выступа́ць упе́рад
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тонь 1 ’тоня’ (Сцяшк.), ’затон, вір’ (ТС), ’месца, дзе можна закінуць невад’ (мёрск., Жыв. НС), ’адзін заход з рыбнай снасцю і адзін улоў’ (паст., Сл. ПЗБ), ’вялікі невад’ (трак., Сл. ПЗБ), ’частка вуды, лескі’ (іўеў., Сл. ПЗБ), ’сетка (на рыбу)’ (Барад.). Гл. то́ня, лічыцца больш позняй формай, што ўзнікла ў выніку трансфармацыі канца слова, параўн. польск. woń ’пах, смурод’ < прасл. *vonʼa ’тс’ (Крытыкі, PF, 7, 228; Борысь, 708) і пад.
Тонь 2 ’ход, рух’ (Сцяшк.). Рэдкае слова, адносна якога выказваецца меркаванне, што яно звязана чаргаваннем галосных з цягнуць (гл.), што, магчыма, узыходзіць да *tęti ’цягнуць’ < і.-е. *ten‑ ’тс’ з зыходным значэннем ’цяга’, параўн. рус. тять ’ісці’, укр. стена́тися ’кінуцца (пачаць рух)’, якія маюць адпаведнікі ў лац. tenor ’раўнамерны рух’, ст.-ірл. tēit ’ідзе’ (Мяркулава, Этимология–1975, 54–55). Хутчэй за ўсё, аналагічнага паходжання з аманімічным яму папярэднім словам, падрабязней гл. тоня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раско́л¹, -у, м.
1. гл. раскалоць.
2. Месца, па якім што-н. расколата або раскалолася; трэшчына.
3. перан. Раздзяленне каго-, чаго-н. на групы, часткі, абумоўленае наяўнасцю рознагалоссяў.
Р. у грамадстве.
4. Рэлігійна-грамадскі рух у Расіі, які ўзнік у сярэдзіне 17 ст., быў накіраваны супраць афіцыйнай царквы і закончыўся ўтварэннем стараверства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рэвалюцы́йны, -ая, -ае.
1. гл. рэвалюцыя.
2. Які выражае ідэі рэвалюцыі, накіраваны на ажыццяўленне рэвалюцыі.
Рэвалюцыйная барацьба.
Р. рух.
3. Устаноўлены рэвалюцыяй, які замацоўвае яе дасягненні.
Р. ўрад.
Рэвалюцыйная законнасць.
4. Які ўносіць рэвалюцыю (у 2 знач.) у якую-н. галіну жыцця.
Рэвалюцыйныя пераўтварэнні ў тэхніцы.
|| наз. рэвалюцы́йнасць, -і, ж. (да 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дрэйф, ‑у, м.
1. Рух ільдоў, судна і пад. пад дзеяннем ветру або цячэння.
2. Адхіленне судна або самалёта ад узятага курсу пад дзеяннем чаго‑н.
•••
Легчы ў дрэйф гл. легчы.
[Ад. гал. drijven.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
progression
[prəˈgreʃən]
n.
1) рух напе́рад
2) Math. прагрэ́сія f.
arithmetical progression — арытмэты́чная прагрэ́сія
geometrical progression — геамэтры́чная прагрэ́сія
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vibratory
[ˈvaɪbrətɔri]
adj.
1) які́ вібру́е або́ выкліка́е вібра́цыю
2) здо́льны вібрава́ць
3) вібрацы́йны
vibratory motion — вібрацы́йны рух
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
one-way [ˌwʌnˈweɪ] adj. аднабако́вы, у адзі́н бок (пра рух);
a one-way street ву́ліца з аднабако́вым ру́хам;
a one-way ticket AmE біле́т у адзі́н бок
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
two-way [ˌtu:ˈweɪ] adj. двухбако́вы;
two-way traffic двухбако́вы рух;
a two-way street ву́ліца з двухбако́вым ру́хам;
a two-way radio прыёмнік і перада́тчык (радыё), ра́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stampede1 [stæmˈpi:d] n.
1. пані́чны страх
2. пані́чныя ўцёкі, стыхі́йны ма́савы рух;
There was a stampede from the burning house. Усе кінуліся ўцякаць з палаючага дома.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)