conveyance

[kən,veɪəns]

n.

1) пераво́з -у m., транспарта́цыя f., право́джаньне n.

2) сро́дак пераво́зу

3) перадава́ньне n.

4) Law перада́ча пра́ва на ўла́снасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hereby

[,hɪrˈbaɪ]

adv.

1) гэ́тым, гэ́так

You are hereby given the right… — Гэ́тым вам дае́цца пра́ва…; гэ́ткім спо́сабам

2) Obsol. недалёка; паблі́зу, блі́зка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zastępstwo

zastępstw|o

н. намесніцтва; замена; замяшчэнне;

w czyim ~ie — замяняючы каго;

prawo ~a юр. права прадстаўлення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ва́ўчар

(англ. voucher, ад vouch = пацвярджаць)

1) каштоўная папера, якая дае ўладальніку права на долю ў дзяржаўнай уласнасці; прыватызацыйны чэк;

2) дакумент, які служыць дадаткам да замежнай турыстычнай пуцёўкі і дае права на атрыманне на працягу паездкі пэўных паслуг.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прывіле́я, ‑і, ж.

Выключнае права, якім карыстаецца хто‑н. у адрозненне ад іншых. Дэлегацкія прывілеі. Саслоўныя прывілеі. □ Раз у год Лукаш меў адну прывілею: у дзень святых апосталаў Пятра і Паўла ён мог рабіць усё, што захоча. Колас. Зусь расказаў мне, што тады, калі ў Рагазіне арганізаваўся калгас, Леўка, каб мець прывілеі, прыкінуўся інвалідам. Сабаленка.

[Лац. privilegium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́зчык, ‑а, м.

Той, хто ўказвае другім, што і як трэба рабіць. — Зараз жа забірайце коней! — сказаў [стражнік] са злосцю ў голасе. — Не маеце права тут пасвіць!.. [Бежанец:] — А што ты, чалавеча, за ўказчык нам? Якімовіч. [Бабуля:] — Ах, Канстанцін Сцяпанавіч .. Не ўказчык я вам і не нарадчык, але чую я сваім розумам: навошта вам гэтая служба? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tenancy [ˈtenənsi] n.

1. вало́данне, улада́нне (нерухомай маёмасцю);

a tenancy in common суме́снае вало́данне

2. вало́данне на права́х арэ́нды;

the tenancy of land вало́данне зямлёю;

hold a life tenancy of smth. мець пажыццёвае пра́ва вало́дання чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trespass​2 [ˈtrespəs] v. (on)

1. паруша́ць чужо́е пра́ва ўлада́ння;

“No trespassing” «Прахо́д забаро́нены» (надпіс)

2. злоўжыва́ць; ква́піцца;

trespass the bounds of good taste перахо́дзіць ме́жы до́брага гу́сту;

trespass on smb.’s hospitality злоўжыва́ць чыёй-н. гасці́ннасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

суб’е́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. У філасофіі: чалавек, які пазнае свет і супрацьстаіць яму як аб’екту пазнання.

2. Чалавек як носьбіт якіх-н. уласцівасцей (кніжн.).

3. Наогул чалавек (звычайна з адмоўнымі рысамі; разм.).

Хадзіў тут нейкі падазроны с.

4. У логіцы: прадмет суджэння.

5. У граматыцы: семантычная катэгорыя са значэннем выканаўцы дзеяння або носьбіта стану.

○

Суб’ект права — фізічная або юрыдычная асоба як носьбіт юрыдычных правоў і абавязкаў (спец.).

|| прым. суб’е́ктны, -ая, -ае (да 1, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абанеме́нт м

1. (права карыстання) Abonnement [-´mã:] n -s, -s; Ánrecht n -(e)s, -e;

тэатра́льны абанеме́нт Theáteranrecht n;

2. (бібліятэчны аддзел) Áusleihe f -, -n;

міжбібліятэ́чны абанеме́нт Férnleihe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)