тэрмапла́сты

(ад тэрма- + -пласт)

пластмасы, якія пасля фармавання вырабаў захоўваюць здольнасць да паўторнай перапрацоўкі (параўн. рэактапласты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тады́ прысл.

1. (у той час) dámals;

2. злучн. (пасля таго; у такім разе) da, dann;

3.:

тады́ як während

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уздо́ўж, уздоўжкі​II прыназ. längs (G); entláng (A, an D) (ставіцца пасля наз.);

ісці́ ўздо́ўж бе́рага das [am] Úfer entláng géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аняме́ць сов.

1. (стать немым) онеме́ть;

а. пасля́ канту́зіі — онеме́ть по́сле конту́зии;

2. (стать неподвижным) оцепене́ть;

3. (стать беззвучным) умо́лкнуть, зати́хнуть;

4. (потерять чувствительность) онеме́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метагала́ктыка

(ад гр. meta = пасля, за + galaktikos = малочны)

астр. сукупнасць зорных сістэм, даступная сучасным астранамічным метадам даследавання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

да́ўнасць, -і, ж.

1. Аддаленасць у часе якой-н. падзеі.

Справа гэта мае вялікую д.

2. Працягласць існавання чаго-н.

Д. нашага сяброўства.

3. Тэрмін, на працягу якога могуць быць заяўлены якія-н. патрабаванні або пасля якога набываецца або траціцца якое-н. права (спец.).

Іскавая д.

Тэрмін даўнасці мінуў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насту́пны, -ая, -ае.

1. Які наступае, настае непасрэдна пасля каго-, чаго-н.; бліжэйшы па чарзе.

Н. дзень.

Наступнае спатканне.

2. Які наступіў пазней за чым-н.; ніжэйназваны, ніжэйпрыведзены.

Прапанаваць н. план.

3. у знач. наз. насту́пнае, -ага, н. Тое, аб чым гаворыцца далей; вось што.

А затым адбылося н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сашні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

1. Частка сахі, плуга і некаторых іншых сельскагаспадарчых прылад — востры жалезны нарог, які падразае пласт зямлі знізу, праводзіць у глебе баразёнкі.

2. Шырокая стальная пласціна, прымацаваная да лафета, якая, упіраючыся ў зямлю, перашкаджае адкату гарматы пасля выстралу.

|| прым. сашніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

1. Закончыць пабудову чаго-н.; пабудаваць.

Адбудавалі цудоўную школу.

2. Пабудаваць нанава, аднавіць што-н. пасля разбурэння, пажару і пад.

А. горад.

|| незак. адбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адбудо́ва, -ы, ж. (да 2 знач.); прым. адбудо́ўчы, -ая, -ае.

А. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кардына́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вышэйшы пасля Папы Рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, а таксама асоба, якая мае гэты сан.

2. Невялікая пеўчая птушка сямейства аўсянкавых з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

|| прым. кардына́льскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)