пту́шнік, ‑а, м.

1. Памяшканне для ўтрымання і развядзення свойскай птушкі. Я нават памог Лідзе загнаць яе незлічонае «белае войска» на птушнік. Ваданосаў.

2. Работнік, які даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цямні́ца, ‑ы, ж.

1. Месца зняволення, турма. І рухнуць апоры Фашысцкіх цямніц, Нявольнікі выйдуць Да ясных зарніц. Купала.

2. Цёмнае памяшканне, пазбаўленае святла; проціл. святліца. Замест жа хібарак, панылых цямніц, Паставім прыгожых святліц. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкі́перскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шкіпера, належыць яму. Шкіперская каюта.

2. у знач. наз. шкі́перская, ‑ай, ж. Невялікае гаспадарчае памяшканне на судне, дзе захоўваюцца тросы, брызент, ланцугі і іншая палубная маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекто́рый м.

1. (установа) Lektórenbüro n -s, -s;

2. (памяшканне) Vórtragssaal m -s, -säle, Vórtragsraum m -(e)s, -räume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сара́й, сарэ́й ’хлеў’ (Сл. ПЗБ). З рус. сара́й ’гаспадарчае памяшканне’ (Козыраў, Лекс. тюрк., Сл. ПЗБ), якое з пярс. sarāi, sarā ’палац’ праз пасрэдніцтва цюрк. моў; параўн. тур., кыпч. sarai ’дом; палац; караван-сарай’ (гл. Фасмер, 3, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алько́ў

(фр. alcôve, ад ар. alkubba)

ніша ў сцяне пакоя для ложка ці спальнае памяшканне без вокнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інсекта́рый

(с.-лац. insectarium, ад лац. insectum = насякомае)

памяшканне, дзе ў навуковых мэтах разводзяць насякомых; разнавіднасць віварыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каю́т-кампа́нія

(ад каюта + кампанія)

агульнае памяшканне для каманды судна, якое служыць сталовай, месцам сходаў і адпачынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кегельба́н

(ням. Kegelbahn)

1) памост для пастаноўкі кегляў і катання шароў;

2) памяшканне для гульні ў кеглі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыла́знік, ‑а, м.

Памяшканне ў лазні, дзе распранаюцца і апранаюцца. Калі [Каетан] адчыняў дзверы з прылазніка ў лазню, не трапляў зуб на зуб. Броўка. Перш было вырашана пабудаваць лазню. З прылазнікам, дзе можна будзе адпачыць. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)