knícken
1.
vt
1) надло́мваць; разло́мваць
éinen Bógen Papíer ~ — злажы́ць ліст папе́ры
2) расці́снуць, раздушы́ць (насякомае)
3) прыгнята́ць, надло́мваць (маральна)
er ist ganz gekníckt — ён зусі́м прыгне́чаны
sein Mut ist gekníckt — ён упа́ў ду́хам
2.
vi падгіна́цца, падло́мвацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
personal
[ˈpɜ:rsənəl]
1.
adj.
1) прыва́тны
a personal letter — прыва́тны ліст
2) асабі́сты (ула́снасьць, правы́, рэ́чы, патрэ́бы), пэрсана́льны
a personal invitation — пэрсана́льныя запро́сіны
3) які́ закрана́е асо́бу
personal remarks — асабі́стыя заўва́гі (з мэ́тай абра́зіць або́ скры́ўдзіць)
4) асабо́вы
personal pronouns — асабо́выя займе́ньнікі
2.
n.
каро́ткая зьве́стка ў газэ́це пра прыва́тныя спра́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
накі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
1. Кінуць у некалькі прыёмаў нейкую або вялікую колькасць чаго‑н. Накідаць камення. □ Забілі [хлапчукі] дзве палі, палажылі бервяно, накідалі каля яго камення і засыпалі жвірам, каб вада не размыла. Пальчэўскі.
2. Кідаючы што‑н. куды‑н., напоўніць, накласці. Накідаць кошык бульбы. Накідаць воз сена. □ [Ладагубец і Барашкін] удвух накідалі шыхту і пагналі ваганетку ў цэх. Савіцкі.
3. Скласці ў агульных рысах. Накідаць план работы. // Хутка, наспех напісаць, намаляваць, начарціць. □ [Шутаў] хутка накідаў алоўкам некалькі слоў, напісаў свой адрас. Мележ. Косця ўзяў ліст чыстай паперы і алоўкам накідаў просты чарцёж крана, разбіўшы яго на асобныя вузлы. Шыцік.
накіда́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да накінуць.
накіда́ць 2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да накі́даць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., каго-што.
1. Пакрываць, насычаць фарбай, падвяргаць афарбоўцы. Фарбаваць падлогу. Фарбаваць тканіны. □ Дзяўчаты ў камбінезонах і ў спяцоўках паспешліва і любоўна фарбавалі асвятляльныя мачты. Карпаў. [Хлопчык:] — Глянь, хто гэта туды [на дах] узлез? Што ён робіць? [Маці:] — Маляр. Дах фарбуе, каб не цёк. Гарбук. // Надаваць колер, афарбоўку. Фарбуе сонца ліст асіны, а ў сэрцы радасць і вясна. Дзень добры, родная краіна! Дзень добры, Беларусь мая! Машара. Чырвоная прозалаць захаду фарбавала не толькі край неба, але і ўсё наваколле ў мяккі ружовы колер прадвесня. Сабаленка.
2. Разм. Пэцкаць (пра нетрывала, недабраякасна афарбаваныя рэчы).
3. Падмалёўваць сабе вусны, бровы і пад. Тамара не разумее: навошта фарбаваць вусны? Ермаловіч. // Перафарбоўваць у іншы колер. Фарбаваць валасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выхадны́
1. прил., в разн. знач. выходно́й;
~ны́я дзве́ры — выходна́я дверь;
в. ліст — выходно́й лист;
в. касцю́м — выходно́й костю́м;
в. дзень — выходно́й день;
2. в знач. прил. выходно́й;
ён сёння в. — он сего́дня выходно́й;
3. в знач. сущ. выходно́й;
за́ўтра в. — за́втра выходно́й;
○ ~на́я дапамо́га — выходно́е посо́бие;
~на́я ро́ля — выходна́я роль;
~ныя да́ныя — выходны́е да́нные
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
odpowiedź
odpowied|ź
ж. адказ;
mieć na wszystko gotową ~ź — мець на ўсё гатовы адказ;
w ~zi na Pański list ... — у адказ на Ваш ліст...;
wywołać kogo do ~zi — школьн.. выклікаць каго адказваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przewodni
przewodn|i
вядучы; асноўны; галоўны;
~a myśl — галоўная (асноўная) думка;
motyw ~i літ. лейтматыў;
rośliny ~e — найбольш распаўсюджаныя расліны;
gwiazda ~a — пуцяводная зорка;
list ~i — суправаджальны ліст;
niedziela ~a рэл. праводная нядзеля
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
odebrać
odebra|ć
зак.
1. адабраць;
~ć sobie życie — пазбавіць сябе жыцця;
2. атрымаць;
~ć list — атрымаць пісьмо (ліст);
~ć dziecko — прыняць дзіця (пры родах);
~ło mu mowę — у яго мoву адняло; ён анямеў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сложи́ть сов.
1. в разн. знач. скла́сці, мног. пасклада́ць, паскла́дваць;
сложи́ть дрова́ скла́сці (пасклада́ць) дро́вы;
сложи́ть лист бума́ги скла́сці ліст папе́ры;
сложи́ть пе́сню скла́сці пе́сню;
2. (снять, опустить вниз) зняць, скі́нуць;
сложи́ть но́шу зняць (скі́нуць) но́шу;
◊
сиде́ть сложа́ ру́ки сядзе́ць скла́ўшы ру́кі;
сложи́ть го́лову галаву́ пакла́сці; галаво́ю налажы́ць; з зяме́лькаю пабра́цца;
сложи́ть ору́жие скла́сці збро́ю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
кно́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
1. Род цвічка з круглай шырокай плешкай, якім прымацоўваюць паперу, тканіну да чаго‑н. цвёрдага. На сцэну падняўся інжынер-архітэктар, раскруціў вялізны ліст паперы і прыкалоў яго кнопкамі. Чорны.
2. Рухомы пупок, які служыць для замыкання электрычнага ланцуга і прывядзення ў дзеянне розных механізмаў націсканнем на яго. Кнопка электрычнага званка. □ Недзе там далёка наверсе дзяжурны механік націснуў кнопку, і клетка нячутна паплыла ўгору. Кулакоўскі.
3. Род металічнай засцежкі, якая складаецца з дзвюх частак, што ўваходзяць адна ў другую. Кофта на кнопках. □ Начальнік адшпіліў кнопкі і выцягнуў карту з планшэта. Самуйлёнак. // перан. Разм. Пра маленькага вяртлявага чалавека. — Ды і хто яна такая, гэта кнопка, каб весці допыт? Ваданосаў.
•••
Націснуць на (усе) кнопкі гл. націснуць.
[Ад гал. knoop — гузік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)