przelewać się

przelewa|ć się

незак.

1. пералівацца;

2. пралівацца;

u nich się nie przelewać się — у іх лішняга няма, яны маюць абмежаваныя магчымасці; яны ледзь зводзяць канцы з канцамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bottom [ˈbɒtəm] n. (of)

1. дно, спод;

the bottom of the river/the sea дно ракі́/марско́е дно

2. ні́жняя ча́стка (чаго-н.);

at the bottom of the list у канцы́ спі́су;

at the bottom of the mountain уні́зе гары́

3. да́льняя ча́стка, кане́ц (чаго-н.);

They lived at the bottom of the street. Яны жылі ў канцы вуліцы.

4. BrE зад (частка цела)

5. ча́стка карабля́ ніжэ́й ватэрлі́ніі

♦

at bottom па су́тнасці;

be/lie at the bottom of smth. быць першапрычы́най чаго́-н. (асабліва непрыемнага);

bottoms up! infml да дна! (выпіць);

get to the bottom of smth. даве́двацца пра сапра́ўдную прычы́ну чаго́-н. (асабліва непрыемнага)

bottom out [ˌbɒtəmˈaʊt] phr. v. дасягну́ць найніжэ́йшай кро́пкі (у эканамічнай сітуацыі перад яе палепшаннем)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рато́нда

(іт. rotonda = круглая)

1) круглая пабудова (храм, маўзалей, павільён, зала) звычайна з купалам і калонамі;

2) верхняе жаночае цёплае адзенне ў выглядзе доўгай накідкі без рукавоў, распаўсюджанае ў канцы 19 — пач. 20 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

«ДАРО́ЖКА»,

бел. нар. масавы танец, блізкі да карагода. Выяўлены ў Мядзельскім р-не Мінскай вобл. У аснове харэаграфічнай кампазіцыі прамыя лініі з перастраеннямі. Памер 2-дольны, тэмп умераны. Сцэнічны варыянт створаны ў канцы 1940-х г. балетмайстрам Я.Хацілоўскім (паст. самадз. танц. ансамблем у Смаргоні).

Л.К.Алексютовіч.

т. 6, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ЗЛА́ТНІК,

умоўная назва першай залатой манеты ўсх. славян часоў Кіеўскай Русі, выпушчанай Уладзімірам Святаславічам у канцы 10 ст. Маса 4—4,4 г. Падобны на сучасныя яму візант. соліды. З 11 вядомых экзэмпляраў З. 6 паходзяць з Пінскага скарбу.

Златнік Уладзіміра Святаславіча [980—1015] з Пінскага манетнага скарбу.

т. 7, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пра́га

Ст.-бел.

1. Агароджа з жэрдзя з варотамі ў канцы вёскі. Тое ж прога.

2. Брамка, веснічкі. Тое ж прога.

□ нас. п. Прага каля р. Вісла (Статистический обзор государственных имуществ за 1858 г. СПб, 1861).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

summary

[ˈsʌməri]

1.

n., pl. -ries

падсумава́ньне; рэзюмэ́ n.

The history book had a summary at the end of each chapter — У падру́чніку гісто́рыі ў канцы́ ко́жнага разьдзе́лу было́ зьме́шчанае рэзюмэ́

2.

adj.

1) сьці́слы, каро́ткі

summary account — каро́ткая справазда́ча

2) безадкла́дны

summary dismissal — звальне́ньне на ме́сцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finally [ˈfaɪnəli] adv.

1. нарэ́шце; у рэ́шце рэшт, урэ́шце

2. у канцы́, напрыканцы́, на заканчэ́нне, у заключэ́нне;

And finally I would like to thank you all for help. І ў заключэнне я хацеў бы падзякаваць усім вам за дапамогу.

3. канчатко́ва;

The matter was not finally settled until later. Справа была канчаткова вырашана толькі пазней.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Трапка́ч ’махры ў ручніку’ (Доўн.-Зап., Пін.), ’канцы асновы (пасля датыкання кроснаў)’ (рагач., ЛА, 4), ’ніткі, адрэзаныя ад кроснаў пасля выткання палатна’ (бярэз., Жд. 1), ’трапкач, ручнік з доўгімі недатканымі канцамі’ (ТСБМ, Шат., Мат. Гом., Некр., Уладз., Мат. Маг., ТС; бых., Янк. Мат.; паўн.-зах.-бел., Сл. ПЗБ), ’ручнік, у якім насілі гаршкі ў поле’ (Касп.), трэпка́ч ’тс’ (івац., Нар. сл.; ТС, ПСл), ’ануча’ (Сл. Брэс., Доўн.-Зап., Пін.), ’ануча, якой бяруць гаршкі, чыгуны’ (Мат. Маг.; ветк., ельск., ЛА, 4), страпка́ч ’тс’ (стол., там жа), ’невялікі льняны ручнік’ (пін., Сл. Брэс.), тръпка́ч ’канцы асновы’, тропка́ч, страпка́ч ’тс’ (круп., ганц., калінк., ЛА, 4), трэпка́ч ’рэшта палатнянай асновы’ (Мат. Гом.), трапкачы́ ’махры ў палатне’ (Сцяшк. Сл., Ян.), трапкачэ́ ’махры вакол хусткі’ (гродз., ЛА, 4). Вытворныя ад трапаць (гл.), узыходзяць да прасл. *(s)trap‑ > *(s)trapъk‑ъ (гл. страпкі, стрэпкі) і суф. *‑ačь; паводле Борыся (Czak. stud., 84), утвораны непасрэдна ад трапкі ’махры’, гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нептуні́зм

(ад лац. Neptunus = імя бога мора ў старажытнарымскай міфалогіі)

кірунак у геалогіі, пашыраны ў канцы 18 — пач. 19 ст., прыхільнікі якога лічылі, што ўсе горныя пароды ўтварыліся ў марскіх басейнах шляхам крышталізацыі або асядання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)