лесніко́ўскі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з асаблівасцямі працы лесніка, прызначаны для яго працы. Леснікоўскае жыццё. □ Бацька зняў з цвіка сваю леснікоўскую торбу з кутасамі і насыпаў сыну жменю духмяных сакаўных суніц. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да санацыі. Усё цікавіла мяне: і як жылося тут [на Брэстчыне] пры санацыйнай Польшчы, і якое жыццё цяпер, і ці багатая іхняя мясцовасць на дзічыну, на рыбу. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фаталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Кніжн. Чалавек, які верыць у непазбежнасць лёсу. Баракаў успомніў бочкі з порахам у скляпеннях і здрыгануўся. — Жыццё вам, спадзяюся, не абрыдла? [Князь:] — Я фаталіст. Трапіць дык трапіць. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шлю́ха, ‑і, ДМ шлюсе, ж.
Разм. зневаж. Жанчына, якая вядзе амаральнае, распуснае жыццё; распусніца. Тады з кута па сходзе хлестанулі брудныя і брыдкія словы ў бок да Галіны. — Шлюха ты! Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
быццё н
1. філас (аб’ектыўная рэальнасць) Sein n -s, Dásein n -s
2. (жыццё, існаванне) Lében n -s, Existénz f -;
3. (побыт) Áufenthalt m -es
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прыво́лле н
1. (прастора) fréier Raum [Spíelraum];
2. (вольнае жыццё) fréies [fróhes] Lében; Fréiheit f -, Úngebundenheit f -;
тут дзе́цям прыво́лле hier können sich die Kínder frei túmmeln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прысвяці́ць, прысвяча́ць (што-н каму-н) wéihen vt; wídmen vt (тс кнігу);
ён прысвяці́ў сваё жыццё наву́цы er hat sein gánzes Lében der Wíssenschaft gewídmet
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аквааэро́біка
(англ. aquaaerobics, ад лац. aqua = вада + гр. aer = паветра + bios = жыццё)
аздараўленчая рытмічная гімнастыка, якая выконваецца ў вадзе.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ка́тарга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.
1. Уст. Від пакарання засуджаных, які заключаецца ў зняволенні і цяжкіх прымусовых работах, а таксама месца прымусовых работ для ссыльных злачынцаў. Па шырокіх дарогах, закутыя ў ланцугі, ішлі па катаргу людзі і спявалі.. да болю сумныя песні пра Свабоду. Каваль.
2. перан. Пра цяжкую працу, невыноснае жыццё. [Арандатар] уводзіць новыя працоўныя павіннасці, зрабіўшы гэтым самым жыццё сялян яшчэ больш невыноснай катаргай. «Весці».
3. Даўнейшае вёсельнае судна, род галеры, на якім грабцамі былі засуджаныя.
[Ад грэч. katergon — галера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да раю. Кожная секта, хвалячы свайго бога, лезла з ім да інтэрніраваных, абяцаючы райскае жыццё на небе. Машара. // перан. Прыгожы, чароўны. Аддаў бы я край самы райскі і дзіўны За цень ад сасны на далёкай радзіме. Панчанка. — Ды і то ж: райская яна кветка, гэты самы ландыш серабрысты! Васілёнак. // перан. Які дае многа радасці, задавальнення. Райскае жыццё. Райскае надвор’е.
•••
Райскія птушкі — сямейства птушак атрада вераб’іных, якія вылучаюцца вельмі яркім, прыгожым апярэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)