в. гро́шы — израсхо́довать (издержа́ть, затра́тить, истра́тить) де́ньги;
в. запа́сы — израсхо́довать (истощи́ть) запа́сы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ператра́ціцьсов., в разн. знач. перетра́тить;
~ціў дзе́сяць ты́сяч рублёў — перетра́тил де́сять ты́сяч рубле́й;
усе́гро́шы ~ціў — все де́ньги перетра́тил
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утаі́цьсов.
1. (сохранить в тайне) утаи́ть, скрыть;
у. пра́ўду — утаи́ть (скры́ть) пра́вду;
2. (присвоить) утаи́ть;
у. гро́шы — утаи́ть де́ньги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэпазі́т
(лац. depositum = рэч, аддадзеная на зберажэнне)
грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца на зберажэнне ў крэдытную ўстанову (банк, натарыяльную кантору) з правам атрымаць іх назад.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лікві́дны
(с.-лац. liquidus = вольны ад даўгоў)
кам. які лёгка рэалізуецца, ператвараецца ў наяўныя грошы (напр. л-ыя акцыі, л-ыя матэрыялы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ха́бар
(цюрк. chabar, ад ар. habar = паведамленне)
грошы або рэчы, што даюцца службовай асобе як подкуп з мэтай атрымання якой-н. выгады.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
прада́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да продажу (у 1 знач.). Прадажная цана.
2. Прызначаны для продажу. — А браток, а галубок, прадай нам свайго звярка! — Не, — кажа падарожны, — звярок гэты не прадажны.Якімовіч.
3. Такі, які прадае сябе і свае пачуцці за грошы. У Парыжы.. [пан] захапляўся рэстаранамі і сувязямі з прадажнымі жанчынамі.Казека.
4. Такі, якога можна падкупіць, здольны за грошы да ганебных учынкаў. Не! Не кароткая ў людзей савецкіх памяць, Каб так вітаць прадажны зброд!Маеўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакупе́ц, ‑пца, м.
Разм. Тое, што і пакупнік. Коні тупаюць памалу і як бы прыслухоўваюцца да гутарак гаспадароў з пакупцамі.Бядуля.Здзівіўся дужа дзед, калі пакупец пачаў адлічваць яму грошы папяровымі маркамі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыплюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Разм. Дадаць, дабавіць пры падліку, пераліку і пад. Я палез у кішэню па грошы, але Паўловіч затрымаў маю руку. — Прыплюсуй да майго рахунку, — сказаў ён буфетчыцы.Радкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)