брэш

(фр. brèche)

1) пралом у сцяне, корпусе карабля, зроблены снарадам, мінай і інш.;

2) разрыў, парушэнне цэласнасці чаго-н.;

3) перан. страта (напр. б. у бюджэце).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гран

(лац. granum = зерне)

1) адзінка аптэкарскай вагі або вагі каштоўных металаў і камянёў, роўная 62,2 мг (у Англіі яна складае 64,8 мг);

2) перан. мізэрная велічыня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыле́ма

(гр. dilemma)

1) лог. суджэнне або вывад з двума ўзаемавыключальнымі палажэннямі, з якіх неабходна выбраць адно, бо трэцяе немагчыма;

2) перан. цяжкі выбар паміж дзвюма магчымасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыфіра́мб

(гр. dithyrambos)

1) урачыстая песня ў старажытнагрэчаскай літаратуры ў гонар бога Дыяніса, пазней — літаратурная форма, блізкая да гімна і оды;

2) перан. перабольшаная пахвала, непамернае ўсхваленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэзерці́р

(фр. déserteur)

1) той, хто ўцёк з ваеннай службы або ўхіліўся ад прызыву ў армію;

2) перан. асоба, якая ўхілілася ад выканання службовых або грамадскіх абавязкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жэст

(фр. geste)

1) рух рукі, галавы для пацвярджэння сказанага, падачы якіх-н. знакаў, сігналаў;

2) перан. учынак, зроблены з якой-н. паказной мэтай (напр. ж. ветлівасці).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каго́рта

(польск. kohorta, ад лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Стараж. Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камуфле́т

(фр. camouflet)

1) ваен. падземны разрыў артылерыйскага снарада, міны, авіябомбы;

2) падземны ўзрыў, які спецыяльна робяць для разбурэння падземных пабудоў праціўніка;

3) перан. нечаканая непрыемнасць, няўдача.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каска́д

(фр. cascade, ад іт. cascata)

1) вадаспад, які падае ўступамі;

2) асобы цыркавы прыём падзення з каня;

3) перан. імклівы паток чаго-н. (напр. к. слоў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ле́пта

(гр. lepton)

1) дробная старажытнагрэчаская медная манета, роўная 1/100 драхмы 1;

2) сучасная грэчаская разменная манета;

3) перан. пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)