элі́та, ‑ы, ДМ эліце, ж.

1. Спец. Лепшае, адборнае насенне, расліны або жывёлы, атрыманыя ў выніку селекцыі і прызначаныя для далейшага развядзення. Эліта пшаніцы. Эліта бульбы. □ [Юстын:] — А потым штогод мы ўсё большае і большае поле палескай элітай засявалі і ўвесь ураджай на насенне захоўвалі. Краўчанка. // Сам адбор такіх раслін або жывёл. Метад эліты.

2. Лепшыя прадстаўнікі грамадства або якой‑н. яго часткі. Эліта рабочага класа. Тэатральная эліта. // У эксплуататарскім грамадстве — асобы, якія належаць да так званага вышэйшага класа; група асоб, якая ажыццяўляе кіруючыя функцыі ў грамадстве. Правячая эліта.

[Фр. élite — лепшы, адборны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кок ’падзыўны або трывожны кліч пеўня’ (Нар. лекс.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

О́хра ’фарба жоўтага або чырвонага колеру’ (ТСБМ). Гл. вохра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

retrospection

[,retrəˈspekʃən]

n.

зваро́т да міну́лага, агля́д міну́лых падзе́яў або́ перажыва́ньняў, рэтраспэ́кцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

scepter, sceptre

[ˈseptər]

n.

1) скі́пэтар -ра m.

2) карале́ўская або́ імпэра́тарская ўла́да

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

scutch

[skʌtʃ]

1.

v.t.

трапа́ць (лён, кано́плі)

2.

n.

трапа́льная машы́на або́ прыла́да

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

come into one’s own

а) атрыма́ць нале́жнае

б) дасягну́ць уда́чы або́ прызна́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

comedy

[ˈkɑ:mədi]

n., pl. -dies

1) камэ́дыя f.

2) заба́ўнае здарэ́ньне або́ вы́падак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

commemorate

[kəˈmeməreɪt]

v.t.

1) ушано́ўваць, адзнача́ць па́мяць або́ ўго́дкі

2) захо́ўваць па́мяць, увекаве́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deteriorate

[dɪˈtɪriəreɪt]

v.

1) псава́ць, пагарша́ць

2) псава́цца, занепада́ць; тра́ціць ва́ртасьць або́ цану́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)