Verbum

паўтары́цца, -тару́ся, -то́рышся, -то́рыцца; зак.

Адбыцца, ажыццявіцца яшчэ раз.

Памылкі паўтарыліся.

Хвароба паўтарылася.

|| незак. паўтара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. паўтарэ́нне, -я, н.

паўтары́ць, -тару́, -то́рыш, -то́рыць; -то́раны; зак., што.

1. Сказаць або зрабіць яшчэ раз.

П. сказанае.

П. паездку.

2. Аднавіць у памяці вядомае, завучанае.

П. урок.

|| незак. паўтара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паўтарэ́нне, -я, н.

паўтарэ́нне, -я, н.

1. гл. паўтарыцца, паўтарыць.

2. мн. -і, -яў. Месца, з’ява, што паўтараюцца ў чым-н.

У рамане сустракаюцца паўтарэнні.

паўтлу́сты, -ая, -ае (спец.).

Сярэдняй таўшчыні паміж тлустым і светлым (пра шрыфт).

паўто́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінка вымярэння музычных інтэрвалаў — найменшая адлегласць паміж гукамі па вышыні.

2. Пераход ад светлага, яркага тону, колеру да цёмнага.

паўто́птваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Утаптаць усё, многае.

П. лісце ў зямлю.

паўто́рны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабой паўтарэнне; другаразовы.

Паўторнае ворыва.

Паўторнае захворванне.

|| наз. паўто́рнасць, -і, ж.

паўту́льваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Утуліць усё, многае.

П. галовы ў каўняры.

паўтыка́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Уткнуцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Стрэлы паўтыкаліся ў мішэнь.

паўтыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Уткнуць усё, многае.

П. тычкі ў зямлю.