маладзе́йсны, ‑ая, ‑ае.

Які аказвае малое ўздзеянне на каго‑, што‑н. Маладзейсны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зраі́ць, зраю, зроіш, зроіць; зак., каго-што.

Злучыць у адзін рой. Зраіць пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрубцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго-што.

Пакрыць скрозь рубцамі. Зрубцаваць каню спіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак. і незак., каго.

Вывесці (выводзіць) птушанят у інкубатарах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забада́ць, ‑ае; зак., каго.

Колючы рагамі, забіць або параніць; забасці. Бугай забадаў сабаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забру́дніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Тое, што і забрудзіць. Забрудніць касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задары́ць, ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак., каго.

Паднесці каму‑н. многа падарункаў. Задарыць маладажонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закілза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Укласці каню цуглі ў рот. Закілзаць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́турыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Разм. Выгнаць вон, выправадзіць. Вытурыць за дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго-што.

Скончыць даіць; поўнасцю выдаіць. Дадаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)