алеагра́фія
(ад алеа- + -графія)
устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі, а таксама копія карціны, атрыманая такім спосабам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апаспары́я
(ад апа- + спора)
спосаб размнажэння некаторых раслін, які заключаецца ў развіцці гаметафіту з вегетатыўных клетак спарафіту без спораўтварэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
батэрфля́й
(англ. butterfly)
спосаб спартыўнага плавання на грудзях, пры якім грабок робіцца адначасовым вынасам абедзвюх рук на паверхню вады.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэцыма́цыя
(п.-лац. decimatio)
пакаранне смерцю кожнага дзесятага, калі не знойдзены вінаваты (старажытны спосаб расправы, які пазней адрадзілі гітлераўцы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мане́р
(польск. manier < ням. Manier, ад фр. manière)
спосаб дзеяння, лад, узор (напр. падабраць што-н. на адзін м.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мента́льнасць
(ад ментальны)
духоўнасць; характэрны для асобы або грамадскай групы спосаб мыслення, яго сацыяльная і біялагічная абумоўленасць; склад розуму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
механахо́рыя
[ад механ(ічны) + -хорыя]
спосаб распаўсюджання насення раслінамі, пры якім плады хутка раскрываюцца і насенне раскідаецца (у жоўтай акацыі, кісліцы і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
таркрэтава́нне
(ад таркрэт)
спосаб бетанавання ці тынкавання накідваннем на паверхню будаўнічых канструкцый растворнай ці дробназярністай бетоннай сумесі праз таркрэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ксерагра́фія
(ням. Xerographie, ад гр. kseros = сухі + grapho - пішу)
спосаб фатаграфічнага атрымання адлюстравання, заснаваны на пераўтварэнні прамянёвай энергіі ў электрычную.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Мелодыя ’напеў, матыў’, ’музыкальнасць, меладычнасць’ (ТСБМ), ст.-бел. мелодийный (XVII ст.) ’меладычны’, меледия ’мелодыя’ (XVII ст.) запазычаны са ст.-польск. melodyja, якое з с.-лац. melōdia < ст.-грэч. μελῳδία ’спосаб спявання’ < μέλος ’песня’ + ᾠδή ’спяванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 165; Фасмер, 2, 596). Памылкова Крукоўскі (Уплыў, 77) выводзіць бел. лексему з рус. мелодия ’тс’, якое запазычана са ст.-бел. ці ст.-польск. мовы (Мольнар, SSlav., 6, 1966, 208).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)