хлеб, -а, мн. хлябы́, хлябо́ў, м.

1. толькі адз. Прадукт харчавання, які выпякаецца з мукі.

Чорны х.

Сітны х.

Пшанічны х.

2. толькі адз. Зерне, якое мелецца на муку.

Нарыхтоўка хлеба.

Уборка хлеба.

Х. — усяму галава (прыказка).

3. Зерневыя расліны (жыта, пшаніца і пад.) на корані.

Добра ўрадзіў хлеб.

Хлябы ў рост чалавека.

4. толькі адз., перан. Сродкі для існавання, заробак.

Цяжкай працай здабываць свой х.

Адабраць чужы х.

◊

Аб адным хлебе (разм.) — у нястачы, адчуваючы недахоп у ежы.

Без хлеба сядзець (разм.) — быць незабяспечаным сродкамі для існавання.

Жыць на ласкавым хлебе (разм.) — жыць на чыім-н. утрыманні, з чыёй-н. ласкі.

Зайцаў хлеб — рэшткі яды, прывезеныя з поля, з лесу дзецям.

І то хлеб (разм.) — і гэта добра.

Лёгкі хлеб (разм.) — пра лёгкую, бестурботную працу.

Надзённы хлеб — тое, што патрэбна для жыцця.

Не вялікі хлеб (разм.) —

1) не вельмі добра;

2) невысокая аплата працы, не зусім забяспечаныя ўмовы жыцця.

Пасадзіць на хлеб і ваду (разм.) — пакараць голадам, абмежаваць у ядзе каго-н.

Хлеб ды соль (разм.) — прыемнага, добрага апетыту (пажаданне таму, каго засталі за ядой).

Цяжкі хлеб (разм.) — праца, якая патрабуе вялікіх намаганняў, цяжкая фізічная праца.

|| памянш.-ласк. хлябо́к, -бка́, м. (да 1—3 знач.).

|| прым. хле́бны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пе́таваць, (у Нас. — пыкаць) ’моцна біць’, ’цяжка працаваць’ (Гарэц., Нас., Растарг., Стан.; гом., Шн. 2; Бяльк.), прыкладаць вялікія намаганні’ (ТС), лётаць ’біць’ (чач., Мат. Гом.), аставацца ’біцца, выконваць непасільную цяжкую работу, многа і цяжка працаваць’, ’мучыцца, бедаваць’ (Юрч.; жлоб., Жыв. сл.: полац., Жыв. ІС; б.-каш., рагач., Мат. Гом.), ’жыць у бядзе, мастачак’ (Янк. 2; Ян.), петвацца ’мардавацца, выбівацца з сіл’ (Мар. Том.), астоіцца ’змагацца, біцца з чым-небудзь да знямогі, важдацца, валтузіцца’ (Нас.). Рус. летать ’біць’; ’мучыць, мардаваць’; ’выконваць цяжкую працу’; ’гаварыць праз сілу, ледзь-ледзь’; ’знаць, разумець’; петаться ’старанна і цяжка працаваць’, ’моцна стамляцца’, ’дамагацца чаго-небудзь’; славен. vzpėtiti se ’згадаць, успомніць’, серб.-харв. петити ’захаваць у памяці’, харв. далмацінец napėtali se, napalam se ’намучыцца, намардавацца’. Прасл. *pelali/*petati(?). Сабалеўскі (ЖМНП, 1886, верасень, 145) звязвае рус. летать праз чаргаванне галосных з питать, пестуй, аднак не разглядаецца семантыка біць’. Праабражэнскі (2, 51) выводзіць яго з пехтать, што фанетычна не пераконвае (Фасмер, 3, 251). Насовіч (542) выводзіць бел. пілаваць з грэч. παίω, παίσω, παιφάσσω ’б’ю, шту рхаю, стукаю’. Махэк (Slavia, 28, 271) таксама супастаўляе рус. летать з грэч. παίω ’тс’ і разглядае рус. слова як інтэнсіў з суф. -/- (*ре‑ ta‑ti), хаця грэч. παίω ўзыходзіць да (кіпрск.) παΤιω. Куркіна (Этимология–1972, 60–64) рус. летать узводзіць да і.-е. кораня !!!роі‑ з пашыральнікам -/-, які ляжыць у аснове грэч. πο(ι)α ’трава, корм’, літ. pietus ’абед’, ст.-інд. pilus ’харч’, авест. ріій‑ ’ежа’; балг. дыялектны матэрыял з каранямі pet‑ і pit‑ прымыкае да тэрміналогіі, звязанай з абазначэннем спосабаў прыгатавання ежы з хлеба, з зярнят: ліпнем ’мну, лаўлю’ — петле, петлак ’спечаныя зярняты кукурузы’. У такім выпадку можна дапусціць роднаснасць pet- і pi/‑ са значэннем ’біць’. Сюды ж летун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераво́д​I м.

1. (перамяшчэнне) Ǘberführung f -, -en; Úmstellung f -, -en, Verlégung f -, Verlágerung f -; Versétzung f -;

пераво́д на і́ншую пра́цу Úmsetzung auf éinen ánderen Árbeitsplatz;

пераво́д на вае́ннае стано́вішча Úmstellung auf den Krieg;

2. (грошай) Überwéisung f -, -en, Géldüberweisung f -;

ба́нкаўскі пераво́д Bánkü-berweisung f, Ánweisung auf éine Bank;

3. (стрэлак гадзінніка) Stéllen n -s;

чыг. пераво́д стрэ́лак Wéichenstellen n -s;

4. матэм. Úmrechnung f -, -en;

5. (малюнка і г. д.) Dúrchpausen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

robota

robot|a

ж.

1. работа; праца;

wziąć się do ~y — узяцца за працу;

zaniechać ~y — перастаць працаваць;

starać się o ~ę (rozglądać się za ~ą) — шукаць працу;

mam moc ~y — у мяне шмат працы;

nie mam nic do ~y — не маю чаго рабіць;

2. ~y мн. работы;

~y drogowe — дарожныя работы;

~y publiczne — грамадская праца;

5 lat ciężkich robót юр. 5 гадоў цяжкіх работ;

krecia ~a — падрыўная работа;

to jego ~a! — гэта яго работа!;

~a pali mu się w rękach — праца гарыць у яго руках;

mokra ~a разм. мокрая справа; забойства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

любі́ць несов., в разн. знач. люби́ть; (быть расположенным — ещё) жа́ловать;

л. радзі́му — люби́ть ро́дину;

л. пра́цу — люби́ть труд;

л. дзяўчы́ну — люби́ть де́вушку;

л. сям’ю́ — люби́ть семью́;

л. пагавары́ць — люби́ть поговори́ть;

кве́ткі лю́бяць святло́ — цветы́ лю́бят свет;

нача́льства яго́ не ве́льмі лю́біць — нача́льство его́ не о́чень жа́лует;

◊ хто каго́ лю́біць, той таго́ чу́біць — посл. ми́лые браня́тся — то́лько те́шатся;

воўк саба́кі не баі́цца, але звя́гі не лю́біць — посл. волк соба́ки не бо́ится, но ла́я не лю́бит;

лю́біш ката́цца, любі́ і са́начкі вазі́ць — посл. лю́бишь ката́ться, люби́ и са́ночки вози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пача́ць сов.

1. (што) в разн. знач. нача́ть; (приступить к какому-л. делу — ещё) приня́ться (за что); стать; (прения — ещё) откры́ть; (решиться на исполнение чего-л. — ещё) предприня́ть, зате́ять; (разговор — ещё) завести́;

п. пра́цу — нача́ть рабо́ту, приня́ться за рабо́ту;

п. цэ́ліцца — нача́ть (стать) це́литься;

п. выда́нне кні́гі — на́чать (предприня́ть, зате́ять) изда́ние кни́ги;

ён пача́ў старэ́ць — он на́чал старе́ть;

п. но́вую бо́чку пі́ва — нача́ть но́вую бо́чку пи́ва;

2. безл. нача́ть;

пачало́ змярка́цца — на́чало смерка́ться;

◊ п. з азо́ў — нача́ть с азо́в;

п. здалёк (здалёку) — нача́ть издалека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zabierać się

zabiera|ć się

незак.

1. do kogo/czego брацца за каго/што; прыступаць да каго/чаго;

~ć się do pracy — брацца за працу;

2. разм. збірацца; выбірацца; выпраўляцца;

~ć się w drogę — выпраўляцца ў дарогу;

~j się stąd! разм. прэч (ідзі) адсюль!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

angażować

angażowa|ć

незак.

1. прымаць на працу; падпісваць кантракт; ангажаваць, запрашаць;

~ć nowego pracownika — браць новага супрацоўніка;

2. кніжн. уцягваць;

wojna ~ła coraz nowe państwa — вайна ахоплівала ўсё новыя і новыя дзяржавы;

ta sprawa angażuje nas uczuciowo — гэтая справа не пакідае нас абыякавымі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zrezygnować

зак.

1. z kogo/czego адмовіцца, адрачыся ад каго/чаго;

zrezygnować z pomocy — адмовіцца ад дапамогі;

zrezygnować z tronu — адрачыся ад трону;

2. z czego кінуць што;

zrezygnować z palenia — кінуць паліць (курыць);

zrezygnować z pracy — кінуць працу; пайсці з працы;

3. змірыцца; скарыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

apply

[əˈplaɪ]

1.

v.t.

1) наклада́ць, пакрыва́ць, ма́заць

to apply varnish — пакрыва́ць ла́кам

2) ужыва́ць, тарнава́ць

to apply the rule — тарнава́ць пра́віла

3) аддава́цца чаму́; стара́цца, бра́цца

He applied himself to learning French — Ён узя́ўся за вывучэ́ньне францу́скае мо́вы

2.

v.i.

1) тарнава́цца

2) даты́чыць

This rule applies to all — Гэ́тае пра́віла даты́чыць ўсі́х

3) падава́ць зая́ву; прасі́ць

to apply for a job — пада́ць зая́ву на пра́цу

They applied for help — Яны́ прасі́лі дапамо́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)