плутакра́тыя, ‑і,
1. Палітычны лад, пры якім дзяржавай кіруе кучка самых багатых прадстаўнікоў пануючага класа, а
2.
[Грэч. plutokratia — панаванне, улада багатых або багацця.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плутакра́тыя, ‑і,
1. Палітычны лад, пры якім дзяржавай кіруе кучка самых багатых прадстаўнікоў пануючага класа, а
2.
[Грэч. plutokratia — панаванне, улада багатых або багацця.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бура́ты, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
катало́нцы, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кашмі́рцы, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мала́ві,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́скія, ‑іх;
Усходнеславянскі
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флама́ндцы, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
целаскла́д, ‑у,
Будова, формы цела чалавека; фігура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэ́хі, ‑аў;
Заходнеславянскі
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юкагі́ры, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)