дыялагі́чны dialógisch;

дыялагі́чная мо́ва dialógische Réde;

у дыялагі́чнай фо́рме in Dialógform, in der Art des Gesprächs

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Croat

[ˈkroʊæt]

n.

1) харва́т -а m., харва́тка f.

2) харва́цкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vernacular

[vərˈnækjələr]

1.

n.

мясцо́вая мо́ва

2.

adj.

мясцо́вы (пра мо́ву, гаво́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Амо́віцца ’памыліцца ў маўленні’ (Нас.), амоўна ’асуджэнне, памылка ў маўленні’ (Нас.). Мабыць, з рус. обмолвиться, обмолвка з паралельным уплывам бел. мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pidgin [ˈpɪdʒɪn] n. гібры́дная мо́ва (са скажэннем фанетычнага і марфалагічнага аблічча слова);

Pidgin English спро́шчаны гібры́дны варыя́нт англі́йскай мо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

florid [ˈflɒrɪd] adj.

1. чырво́ны; пачырване́лы (твар)

2. квяці́сты; напы́шлівы, вы́чварны;

a florid language/style напы́шлівая мо́ва/напы́шлівы стыль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Creole, creole [ˈkri:əʊl] n.

1. крэо́л; крэо́лка;

Creole cookery крэо́льская ку́хня;

a Creole village крэо́льская вёска

2. крэалізава́ная мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

манго́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Манголіі, манголаў. Мангольскія плямёны. Мангольская мова. // Уласцівы манголам, такі, як у манголаў. Мангольскі тып твару. □ У пытанні Бялькевіча прабілася іронія; у вузкіх мангольскіх вачах тлеў прыхаваны смяшок. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няме́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да немцаў; які належыць немцам, уласцівы ім. Нямецкая мова. □ За гумном .. на высокім узгорку тырчыць аброслы бур’янам нямецкі дот, яшчэ з першай сусветнай вайны. Брыль.

•••

Нямецкі вугал гл. вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глотагене́з

(ад гр. glotta = мова + -генез)

1) паходжанне чалавечай гукавой мовы;

2) паходжанне мовы асобных этнасаў (напр. г. славян).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)